การค้นพบความสุขแท้จริงผ่านการบวช : หน้า 54/116

"ในวันที่ไปเดินดูดคณะธรรมชัยไปพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดร้างที่จังหวัดขอนแก่น ในวันที่สองของการเดิน ช่วงแวะพักที่ วัดป่าไผ่สอลล้างจากจีนปะนะเสรี สามเณรรับไม่ทันที ภวเนา 'สมมาอะระหัง' ได้เกิง ๒ นาที ใจหยุด เห็นแสงสว่างที่กลางท้อง ลักพักก็เปลี่ยนเป็นองค์พระใสเหมือนแก้ว พอถึงเวลาเดินถึงองค์พระในกลางท้องไว้ร้อย ๆ ยิ่งปลื้ม ตอนนี้ไม่ว่านั่ง นอน ยืน เดิน เห็นองค์พระตลอด ทำให้สามเณรไม่รู้ว่า ความสุขที่แท้จริงใดอยู่ที่ไหนเลย แต่เนืตัวเรานี่เอง" พระธรรมทยาอาคม จิตตาโคม อายุ ๒๐ ปี โครงการอุปสมบทหมู่รวมถวายทะเลดอุดมศึกษา ภาคฤดูร้อน รุ่นที่ ๑๑ "เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา เพื่อนจากชมรมพุทธฯ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ชวนอาตมามาไปค่าย SSC ที่จังหวัดนครราชสีมา ในวันสุดท้ายของค่าย พระอาจารย์เล่าเรื่องน้องชมรมพูดฯ ๒ คน ที่เสียชีวิตทั้งเป็นนักศึกษา ท่านบอกว่าชีวิตเราไม่แน่นอนไม่อน จะตายตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วท่านก็ บอกว่า เราควรบวช จะให้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่บ้างก็ท่านยังมีชีวิตอยู่ 'ข้ออ้างมากของบาป' เพราะที่เกรงใจกว่าจะบวชหลังจากเรียนจบ แต่พอได้มารู้เรื่องนี้ อาตมาก็ตัดสินใจบวชทันที"