การค้นพบความสุขผ่านการทำบุญ : หน้า 271/291

ไม่เคยอยู่กันยืนดีเลย ปรารถนาจะให้ร้ายนาน แต่ก็เจอแบบชั่วครู่ ทุกคราวไป คนแล้วคนเล่า รักแล้วร่วงจนใจโรย ต้องมานึกน้อยออก น้อยใจว่า ทำไมเราเป็นอย่างนี้ ทำไมไม่มีใครรักเราïงจริง แม้เราทั้งรัก และทุ่มเท แต่เขามีแต่จะทิ้ง ใจดวงน้อยๆ ของดีฉันซ้ำแล้วซ้ำอีก โชคดีที่เป็นคนเสียใจอยู่ไม่นาน ก็ทำใจได้ เวลาเสียใจมากๆ ก็ คิดว่า “ต้องสู้ ต้องสู้ จะชนะ” และแก้ปัญหาด้วยการเข้าวัด ทำบุญ ยิ่งมีปัญหาใหญ่ก็ทำบุญใหญ่ๆ ด้วยพื้นฐานที่ชอบไปวัดทำบุญนี้เอง จึงทำให้ฉันได้พบกับวัดพระธรรมกาย ในปี พ.ศ.2544 โดยมีผู้นำ บุญจากโคราชได้แนะนำให้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว เมื่อย้ายมาอยู่ที่อเมริกา ปี พ.ศ.2545 ด้วยความที่อยากจะทำบุญ จึงไปทำบุญที่วัดใกล้บ้าน จนได้มาเจอกับศูนย์สาขาวัดพระธรรม-กายที่วอร์จิเนีย ได้พบพระอาจารย์และสนทนาธรรมกับท่านแล้วก็ กลับ หลังจากนั้นอีก 1 ปี ก็ได้ไปทำบุญถวายสังฆทาน ที่วัดถาวนา ซีแอตเทิล ปราฏว่า ได้พบกับพระอาจารย์อีกรอบหนึ่ง ท่านบอกว่า ตอนนี้มี DMC แล้ว พอท่านเปิดให้ดู ดิฉันก็เห็นน้องนาโอมั กับน้องแป้ง กำลังท่องภาษาบาลีอยู่ ดิฉันประทับใจมาก บอกกับ ตัวเองว่า “เด็กตัวแค่นี้ยังพูดบาลีได้ เราแก่แล้วทำไมจึงจำไม่ได้”