ข้อความต้นฉบับในหน้า
สมาธิครั้งใดก็ตามมีความสุขทุกครั้ง สุขจนไม่รู้สบายอะไร โด่ง โปร่งเบา สบาย ดิฉันรู้สึกรักตัวเองที่เป็นแบบนี้ เป็นรักแท้ของหัวใจ
และรักสุดท้ายของชีวิต รักคนอื่นทุ่มร้อย เจ็บร้อย แต่เมื่อรักตัวเองทุ่มร้อย แต่สุขับแสน สุขแสน แสนสุขทุกคืนวัน จนอยากแผ่ความสุขนี้ให้คนทั้งโลก
พอใจสบายอะไร ก็สุดดีไปหมด ปัญหาที่เข้ามาแต่ละครั้ง เราสามารถจะแก้ปัญหาได้ดีกว่าเดิม ถึงจะปัญหาหนัก รุนแรงขนาดไหน ดิฉันก็รับได้ ดิฉันภูมิใจที่ได้มาเจอวัดพระธรรมกาย ได้พบหลวงพ่อ และเพื่อนๆ กลายฉันมิตรทุกคน จากที่เคยมองงบสิ่งบางอย่างในแง่ร้าย แต่ทุกวันนี้ได้เปลี่ยนมุมมองเสียใหม่ สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ อย่างน้อยก็สามารถบอกกับตัวเองได้ว่า “ทำใจดีๆ ไว้โดยไม่มุ้งฟายให้ใจเสีย”
ดิฉันจะสอนตัวเองเสมอว่า เป็นชาวพุทธพันธุ์แท้หัวใจต้องมั่นคง แม้จะทำงานเป็นนักร้อง ที่มักจะมีคนเอาเหล้ามายิ้มให้ ดิฉันก็อบอย่างมั่นใจว่า “ขอโทษค่ะ ดิฉันไม่ดื่มค่ะ” บ่อยครั้งที่จะถูกยะยัดๆ ว่า “ช่วยดื่มเป็นเกียรติให้ก่อนดีไหม” พอไม่ดื่ม เขาก็ว่า “ถ้างั้นคุณก็ไม่ให้เกียรติผมสิ” ดิฉันก็ตอบอย่างภาคภูมิใจ