การเกิดใหม่และการช่วยเหลือวิญญาณ : หน้า 6/135

อาชีพอ๋อไม่ได ต่อมา เมื่อเงรีแก่วรวม บุญส่งผล ให้ไปเกิดเป็นเวมานิเปรตดูไดอยู่ใน วิมาณทองกลางมาหสมุทร มีเส้นผมสวยงาม สมปรารถนา แต่มด้วยบาทบรรมที่กล้าบยเสื้อผ้า และของมีค่าของคนเข้าไปา สงผลให้เธอต้องเป็น เปรตเปลือย ไม่มู่บูชาอารามสวมใส่ เธอเต้อง ตายแล้วเกิด ๆ อยู่หลายครั้ง ในนิมานนทองแห่งนั้นตลอดถึง ๑ พุทธจด เมื่อถึงมายุของพระสัมมาสัมพุเจ้า ของเรา มีพ่อค้าขาวเมืองสวัดดี ๑๐๐ คน ล่องเรือไปค้าขายทั่วสุวรรณภูมิ แล้วถูกพาย ผิดพาไปถึงเกาะกลางทะเล ซึ่งเป็นที่อยู่ของ นางวนกนิเปรตดูได เมื่อเปรตหญิง ชีเปลือยเห็นพวกพ่อค้าซึ่งถูกพายพัดมายังที่ ก็ตื่นเต้นดีใจและแสดงตนให้พวกพ่อค้าเห็น พร้อมด้วยวิวาม หัวหน้าพ่อค้าถามว่า “น้องสาว เธอเป็นใครกัน เป็นมนุษย์หรือเทพิดา ทำไม หลบอยู่ไม่ยอมออกมาให้พวกเราเห็น ช่วยเดิน ออกมาข้างนอกกันเถอะ พวกเราอยากเห็น เธอใกล้ ๆ” นางวนกนิเปรตดูไดเด็นห้าออกมา พลางตอบว่า “ดิฉันเป็นวนกนิเปรตซีเปลือย มีเพียงเส้นผมปิดบังไว้เท่านั้น รู้สิกะอาย ที่จะออกไปข้างนอก” พวกพ่อค้าได้ฟังแล้ว ก็สงสาร จึงกล่าวว่า “น้องสาว ถ้าอย่างนั้นพวก เราจะให้เสื้อผ้าเนื้อแก่เธอ” เธอรีบปฏิเสธว่า “พวกท่านให้เสื้อผ้ายังงี้ ดิฉันคงไม่ได ขอเพียงท่านให้เสื้อผ้าแก่บลูกาที่เป็นสาวก ของพระพุทธเจ้า แล้วอุทิศส่วนกุศลมาให้ ดิฉัน ก็จะได้บุญเสื้อผ้าตามที่พวกท่านปรารถนา” เธอคัวในขบวนพ่อค้ากลุ่มนี้ มีพ่อค้า ผู้เป็นอุปสานบีอธีอารรอรัรย์ร่วมทางม ด้วย พวกพ่อค้าจึงให้อุปสานอาบน้ำ ทวดด้วย