การเสวยบุญและทุกข์จากความผิดพลาด : หน้า 7/135

ของทอง แล้วให้งุ่นเสื้อผ้านเนื้อดี พร้อมกับอุปกรณ์ส่วนบุคคลเจาะจงให้นบน ทำให้โชค เครื่องนุ่งห่มเกิดนับนางอย่างปัจจุบันดานา เห็น นางมาริงกายงงามสง่าใส ว พร้อมนุ่มห่ม ผ้าที่สะอาด เนื้อละเอียดงาม เดินยิ้มยิ้มออกมาภายในทันที พวกพ่อคเห็นเช่นนั้น ก็ปิดบิกบานที่ได้รับช่วยเหลือนางเวทมนต์เปรต และสนทนากับนางด้วยจิตนิ่งดี นางเวทมนต์ปรดถือโอกาสเล่าเรื่องในอดีตด้วยความระทมทุกข์ว่า “รินามและรูปปลาบัติเป็นโบลบูดินหน่วยที่ตีฉันทำไว้กับพระเณร แต่ดิ ๑ เดือนก่อนนั้น ผลบุญก็หมดแล้ว จากนั้นดิฉันจะทอดรากมาใหม่แสนสำหรืเหมือนอยู่ในคุสสึก็เหลือมีแบ่งเป็นห้อง ๆ ล้อมด้วยกำแพงเหล็ก ครอบด้วยแผ่นเหล็กที่มี พื้นลูกเป็นไฟ ซึ่งมีความร้อนแผ่ปิ้งถึง ๑๐๐ โยชน์ ดิฉันจะต้องเสวยทุกเวลากในรนครั้งนึง ดิฉันเป็นทุกข์เหลือเกิน ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงจะ พ้นจากทุกข์นี้ได้ การที่นางเคยหลงทำผิดในบั้น เพราะไม่เชื่อคำแนะนำของพระเณร ทำให้ต้องดำเนิน ชีวิตผิดพลาด ชีวิตจึงมีมนุษฺษเหมือนคนเดิน หลางในความมืด คริบมาเชื่ออนาถตายสาย ไปเสียแล้ว พวกพ่อค้ารู้สึกสงสารงามมาก จึงพูด นี้นว่า “แต่พวกเราทำบุญกับอุบาส แล้วอุทิศ ส่วนกุศลให้กับเธอ ยังส่งผลมตาเห็นขนาดนี้ แต่ถ้าหากเธอได้บาบกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เธอก็ไม่ต้องไปอวยอย่างแน่นอน ขอให้เธอ ทำจิตให้เลื่อมใสในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ใน พี่พงของพระทั้งหลายเถิด นางเวทมนต์เปรตดีใจมากที่ยังหนอเห็นทางรอดจากมหรณอยู่บ้าง นางจึงส่งใจ นอนอ่อนถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อีกหนึ่งให้ อบุสากและพระอริยประกอบอาหารทิพย์อย่าง พฤศจิกายน ๒๕๕๗ อยู่ในบุญ ๕