ข้อความต้นฉบับในหน้า
คนได้ ผู้ denominary ก็ไม่พูด
เย็น เกณฑ์ วุฒนา ปรีย ลลดา ญปนั
มฤดถ้อย มิวีเจ วาว น ตาเลยซู เปนูโตฯ
(บ.ช. (บาลี) ๒๗/๑๐๖/๒๑๔)
ถ้อยวาจาใดทำให้ผู้อื่นได้รับความเสียหาย
ถึงแม้ว่าจะมีประโยชน์มากมายก็ตาม
บัณฑิตก็ไม่ควรกล่าวถ้อยวาจานั้น
(บ.ช. (ไทย) ๒๗/๑๐๖/๒๑๔)
การได้ประโยชน์เป็นสิ่งสำคัญ
แต่มาบถ้อยคำแม่เราได้ประโยชน์นั้นไม่ควรพูด
ถ้อยคำที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน
แม้จะจะได้รับประโยชน์ไม่สมควรพูด
จะมีประโยชน์อันใดที่เราได้อะไรมา
ท่ามกลางความอยยับของผู้อื่น
จะมีสุขอย่างไรที่ได้สุขบนความทุกข์ของผู้อื่น
อย่าพูดให้ผู้อื่นเสียหาย
เพียงเพื่อหวังประโยชน์ตน
อย่าพูดแล้วเกิดโทษทั้งเขาและเรา
ควรพูดให้เป็นประโยชน์ทั้งเขาและเรา
หากพูดอย่างนี้ได้ โทษก็ไม่เกิดขึ้นกับใคร
ประโยชน์ก็จะเกิดขึ้นกับทุกฝ่าย
สมเป็นถ้อยคำของบัณฑิตผู้ฝึกตนดีแล้ว
ควรเป็นแบบอย่างแก่มนุษย์และเทวดาสิบไป