การแสวงหาธรรมและความกตัญญู : หน้า 96/146

คนเราหากรู้ว่ามีความก้าวหน้า ไม่ว่าจะทำงานอยู่ทางโลก หรือบวชเป็นพระอยู่ทางธรรมก็ตาม งานทุกชนิดถ้าไม่ผิดสิ่งถือว่าเป็นงานที่เกียรติทั้งสิ้น หลวงพ่อเองมีความเคารพคุณยายอาจารย์มหาดรอญอัลกาจิวา ขนงขยง อย่างจับใจ ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบท่าน ท่านบอกว่า ท่านเคารพพูชาธรรมความกตัญญูตลอด ดังนั้นพอได้ข่าวว่าหลวงปู่ฉบำนำสามารถสอบคนให้ปฏิธรรมจนไปเห็นนรกสวรรค์ และไปเยี่ยมพ่อแม่ที่ตายแล้วได้ ท่านจึงตัดสินใจออกจากบ้านโดยที่ไม่มีเงินทองติดตัวมเลย ทั้ง ๆ ที่ฐานะทางบ้านของคุณยายก็อยู่ในเกณฑ์ดี แต่ท่านมุ่งมั่นที่จะไปเรียนวิชาจากเพื่อพ่อที่ตายแล้วให้ได้ ท่านจึงคิดไปหาเงินช่วยเหลือตัวเองข้างหน้า โดยไม่ขอรับบำบัดขอเงินจากทางบ้าน คุณยายเล่าให้ฟังต่อไปว่า ตลอดเวลาคุณยายฝันเห็นตัวเองว่า 'เราออกจากบ้านมาครั้งนี้ เราจะต้องลำบากอย่างแน่นอน เพราะไม่มีเงินติดตัวมาด้วย แต่ว่าเมื่อเราจะไปอธรรมะแล้ว ถึงลำบากอย่างไรก็ต้องออกนอกหางานทำดินดินไปจนกว่าจะได้พบหลวงปู่ฉบำนำ และให้ท่านรับเราเป็นลูกศิษย์ ระหว่างนี้แม้ไม่มีงานอะไรทำ รับจ้างเขาเหมือนเม็ดก็ยังดี เพราะเป็นอาชีพที่บริสุทธิ์ไม่ได้ดอกโกงใคร แต่จะไม่ยอมไปขโมยเขากินเป็นอนาคต" พวกเร่านั่งหลังคองจะไม่รู้จักขอบเมล สมัยก่อนในกรุงเทพฯ ยังไม่มีพาณิชย์ มีแต่ส้มถัง ทำเป็นถังแล้วมีขโมยไว้สำหรับให้ขึ้นด้านบน พอเข้าเขาจะให้กินทอไปปรับเอากอจงตามบ้านต่าง ๆ ไปกินและนำขึ้นมาใส่ไว้แทน ถ้าจงจะเคลื่อนที่เขาเรียกว่า ถังเมล์หรือหมอเมล์ คุณยายท่านตั้งปณิธานไว้ดังกล่าว ท่านตัดสินใจจะทิ้งความสุขความสบายทางบ้านเพื่อแสวงหาธรรม ท่านตัดใจลงไปว่า ถ้าหากเงินทองขาดมือก็เตรียมใจแล้วจะรับจ้างเก็บผม ปณิธานอันนี้ยอมแสดงถึงความคิดเดียวของคุณยายที่จะ»แสวงหาธรรม หลวงพ่อฟังคุณยายเล่าแล้วตื่นตนะใจ ทำให้ความถือดีของหลวงพ่อหมดไปได้ ขนดท่านเป็นผู้หญิงและสมัยนั้นท่านยังเป็นสาว ท่านยังตัดใจเพื่อธรรม จะไปให้หลวงปู่ฉบำนำให้ได้ ห่วงพ่อจึงถึงตัวเอง หากจะเข้าถึงธรรมได้อย่างคุณยายก็จะต้องลดฐิิมนาขอของตัวเองให้ได้ ดังนั้น พอเวลาผ่านไปได้ระหนึ่ง เวลาไปเรียนธรรมะกับคุณยายที่วัดป่าน้ำ เพื่อน ๆ ที่ไปร่วมนั่งเดียวกันมีหลายคน พวกเขามีความรู้ทางด้านการครัวก็ไปทำครัว พวกที่มีความสามารถจัดดอกไม้จัดดอกไม้ พวกที่มีความสามารถทางด้านเย็บปักถักร้อย เขาก็ไปทำงาน ผ้ารังตา กัน ส่วนตัวเราไม่มีความรำคาญด้านนี้เลยก็เหลือซ้ายแลวว่าจะหาผลอะไรได้บ้าง หันไปเห็นรองเท้าของคนที่มาวัดขวางเกลื่อน ไปหมด คิดว่าจะเป็นบุญของเรา ถ้าได้จัดรองเท้าให้เป็นระเบียบจึงตัดสินใจบูชารองเท้า แต่ว่าจะแหย่รองเท้าคู่แรกมาจัดได้ยากจริง ๆ เพราะว่าจะจัดรองเท้าได้ ต้องรอให้คนอื่นเขาให้บาตรนั่งสมาธิก่อน เพราะกลัวว่าทาเขาเห็นเราจัดรองเท้า ก็จามดูถูกเราได้