การฝึกใจตามทางสายกลางและศูนย์กลางกาย : หน้า 112/146

ในแนวฝึกใจตามทางสายกลางด้วยการทำหยุดให้เกิดขึ้นนั้น พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนียืนยันว่า ต้องเอาใจให้เข้าสู่เฉพาะซึ่งกลาง คือศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ดังที่ท่านอธิบายไว้ กลางนี้รู้จักว่า ไม่รู้ใครเข้าใจมากเลย ธรรมที่เรียกว่าข้อปฏิบัติเป็นกลางในทางปฏิบัติ แปลว่า ถึงเฉพาะซึ่งกลาง อะไรจึงต้องเอาใจเข้า ถึงซึ่งกลางสิ เอาใจเข้าไปถึงซึ่งกลาง กลางอยู่ตรงไหน ในมนุษย์นี้แห่เพียงเท่านั้น ศูนย์กลางกายมนุษย์ ศูนย์กลางกายจึงมีความสำคัญในการฝึกใจตามเส้นทางสายกลาง เป็นหนทางที่จะทำให้เข้า ถึงธรรมภายใน หากไม่ได้ฝึกสนิทโดยเอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย และดำเนินจิตเข้าสู่กลางตามศูนย์กลางกาย เราจะไม่พบคำว่าธรรมภายใน ดังนี้ หากกล่าวโดยสรุป หลักการดำเนินจิตไปตามทางสายกลางหรือมัชฌิมาปฏิปทาจะเกิดขึ้นเมื่อเอาใจเข้าไปถึงเฉพาะซึ่งกลาง คือ ให้ใจหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย เมื่อได้เมื่อไหร่จะได้ว่า ปฏิบัติสมาธิใจตามทางสายกลาง และผลแห่งการปฏิบัตินี้คือ การเข้าสู่พระธรรมภายใน ซึ่งหลังจากที่ปฏิบ้าเข้าไปแล้วท่านได้ตรวจหาหลักฐานในสิ่งที่ท่านค้นพบว่าตรงกันกับหลักปฏิบัติในพระพุทธศาสนา หรือไม่ ท่านก็พบหลักฐานเกี่ยวกับว่า “ธรรมภายใน” ที่ปรากฏอยู่ในคำสูตรพระไตรปิฎก จึงทำให้มั่นใจในสิ่งที่ปฏิบัติว่าถูกต้อง การบังเกิดขึ้นแห่งองค์เด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในวันเพ็ญวิสาขะ เมื่อประมาณ ๒,๖๐๐ ปีมาแล้ว เป็นผลดวงตาของจิตอยู่ที่พ้นนี้เพื่อจัดความมิดให้แก่โลก เพราะพระองค์ทรงเปิดเผยเส้นทางสายกลาง ซึ่งเป็นทางสายเอกอันนำไปสู่ความสว่างในพระอานิสงส์และเส้นทางสายกลางนี้แจ่มชัดขึ้นเมื่อพระมงคลเทพมุนีได้ปฏิบัติธรรมอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน และได้พิสูจน์แล้วว่าการทางสายกลางนั้นเป็นเช่นไร