ข้อความต้นฉบับในหน้า
อ้อ จะต้องอธิบายหรือแปลคำที่ว่าผู้เสียสำนึกน้อย ไม่เช่นนั้นบางที่จะเข้าใจผิดไป ถ้าเข้าใจผิดไปแล้ว เนื้อความที่กล่าวมานี่จะ ไว้เวร่า ไม่ตรงกันความประสงค์ในท้องเรื่อง เพราะคำพูดหรือเข้าใจใน คำว่าผู้ยังมั่งคั่งมั่งอยู่ มักเข้าใจกันไม่ตรงความมีมั่งก็คือไปเข้าใจเลย ว่า ผู้คนนั้นเป็นชษตรากุล ไป ผู้มั่งราศีและทรัพย์ ที่ก้อน แท้จริงไม่ใช่เช่นนั้น ผู้คือ หมายความว่า ผู้มีจิตศรัทธาเป็นกุศล ประกอบไปด้วยเมตตา กรุณาแก่สัตว์ และหลักฐานมันคงในอารมณ์ ถือเอาชีวิตดัซหเป็นต้น (สัปปุรณะ) อย่างนี้แหละเป็นผู้ดี ถูกเจ้าขุนงบเนื่องมาเช่นนั้น เขา เรียกว่าผู้มีงษะเศรฐำหาก คำว่าถูกไม่ได้ไว้ว่า ผู้ถ้าแม่น ท่านปฏิบัติการดั่งที่กล่าวแล้ว ก็ใส่มิตผู้เข้าเข็อกรงหนึ่ง
ข้อนี้มีความต้องการที่จะอธิบายให้เข้าใจถึงความหมายที่แท้จริงของคำว่า “ผู้” ว่าหมายถึง ผู้ที่ทำความดี ซึ่งไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นผู้มีฐานะร่ำรวย หรือมาจากตระกูลที่มีชื่อเสียง หากแต่ผู้มีจิตที่เป็นกุศล มีความเมตตากรุณาและรักษาศีล ๕ ได้ครบถ้วน ประกอบแต่งกรรมดี พูดง่าย ๆ คือ ผู้ดี (อ่านต่อฉบับหน้า)