ข้อความต้นฉบับในหน้า
D M C ช่องนี้มีคำตอบ
ทางเดินน้ำดี และได้เอาน้องออกให้ อีก ๑ เดือนต่อมา เตี ยมมีอาการเหมือน เดิม ลูก ๆ จึงพากลับมาหาอีก แต่คราวนี้ หมอที่กรุงเทพฯ คนเดิมบอกว่าเป็นมะเร็ง ทางเดินน้ำดีรั บสุดท้ายแล้ว เตี ยมเสียชีวิตที่จังหวัดนครราชสีมา เมื่อวันที่ ๑๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ ตลอดชีวิต เตี ยมไม่เชื่อเรื่องนา-สวรรค์ พี่สาวที่คอยดูแลใกล้ชิดเล่าไว้ ก่อนเสียชีวิตประมาณ ๑ เดือน เตี ยมเห็นคนตัวดำม่า เช้าตาเมฆบังให้เห็น หลังจากเตี ยมเสียชีวิตแล้ว แมกมาอยู่กรุงเทพฯ ผมกับพี่สาวยามพาแมปไปทำบุญที่วัดในวันบูญใหญ่ และพาไปถวาย สังฆทาน ผมพยายามสอนให้แม่ทำสมาธิ แต่แม่ทำไม่ได้ เนื่องจากปูไม่อยู่บ้างเมื่ยกลับอีกข้างก็ได้ยินไม่ชัด เวลา ยุคต้องพูดดัง ๆ หลาย ๆ ครั้ง และความจำเสื่อมด้วย ประมาณ ๑ เดือน ก่อนเสียชีวิต แม่ป่วยเป็นโรคปอดบวม ไม่รู้สึกตัวใน ๒ วัน ตลอดระยะเวลาที่ป่วย แม่เห็นภาพผู้เสียชีวิต ไปแล้ว ภาพปลาและแมลงต่าง ๆ โดยที่พี่สาว ที่ดูแลอยู่มองไม่เห็น ผมจึงมานิดพระมารับ ปัจจัยทอดกฐินสร้างอาคารวานที่บ้าน หลังจากนั้นแม่มีอาการดีขึ้นอย่างรวดเร็ว เดินได้ ทานข้าวได้แต่หยอง และไม่เห็นภาพผู้เสียชีวิตและภาพแมลงต่าง ๆ ครั้งสุดท้ายผมพาแม่ปวดในวันที่ ๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ ตอนเข้าแม่ตื่นตามปกติและ หัวข้าว แมกินข้าวได้มากกว่าทุกวันและบอกว่า ง่วงนอน ที่สวรรค์ให้แม่อนเล่นสักพักใหญ่
หลังจากนั้นก็ใม่มีคำตอบ ต่อมา พี่สาวอ่ะเจิ่งไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว ก็คำตอบจากโรงเรียนอนุบา ฝันในฝันวิทยาดังนี้ เตี ย ก่อนตายได้เห็น จ.น.ท. นุ่งห้วยรัง สีแดงมา หาภพะเข้าไปจะพาไปยมโลก เมื่อ ๓ เศษแล้ว ก็หลุดออกมาจากภายหยาบ ได้อยู่กับครอบครัว ๑ วัน แล้ว จ.น.ท. ก็พาไปยมโลกเลย ซึ่งทำให้เตี ยมตกใจมาก เพราะแต่เดิมไม่ค่อยเชื่อเรื่องนา-สวรรค์ ระหว่างทางได้เห็นคนทีถูก จ.น.ท. ที่ หน้า() นะสะพรึงกลัวตั วมากมาย และ ได้เห็นไฟในรถยนต์โลกาว โน ได้ยินเสียงร้อง คำคร่ำครวญโหยหวนลอดทาง ทำให้เตี ยมสั้น ทำอะไรไม่ถูก จน.น.ท. ต้องฉุดกระชากตัวไป แล้วไปอยู่ที่หน้าคุ สนโรงพยาบาล จนดิวิทีต้อง เข้าไป
กายเตี ยมอ่อนจ้อย นั่งคุกเข่าด้านหน้า พญามารา และทีมงานในนั่นได้ตรวจสอบ บัญชีบุญ-บาป พบว่าเตี ยมเป็นคนตระหนี ไม่เชื่อ บุญ-บาป และมัจโกธิ์ ขี้หงุดหงิด สุบูรณ์เป็น อาจาจรกรรม และผิดศีลข้ อืนประปราย เช่น ม้าสัตว์ทำอาหาร เป็นต้น จะต้องถูกไปลงโทษ แต่บุญลูกบวช และทุกบุญลูกทำให้ ในสมัยที่ท่านยังมีชิวิตอยู่จึงถูกส่งตัวกลับ มาลคนุษย์ เป็น “ผีเปรต” คือ ถึงผีเปรต หิวโหย ผิวดำ ผิวแห้ง และเนื้อเน่าเหม็น