บทสัมภาษณ์เจ้าของ Case Study รายการชีวิตในสหรัฐอเมริกา : หน้า 124/146

บทสัมภาษณ์เจ้าของ Case Study รายการชีวิตในสหรัฐอเมริกา นพ.วุฒพันธ์: ต้องบอกอีกครั้งว่าคำอรรถคุณครูไม่ใหญ่มาก ๆ ว่านี่ได้อย่างไร เพราะผมไม่ได้เขียนเล่าในจดหมาย เช่น เรื่องนิสัยของเตีย นิสิของผมเอง และยังมีเรื่องของแม่ที่คุณครูไม่ใหญ่อบกว่า แม่เห็นกรมนิดเดียวแม่เคยฆ่าปลา ฉลามนำแสง ท่านรู้ได้อย่างไร นี่คืออาชีพของแม่ในสังคมเกษตรกรรม ต้องจับปลา มาจำกิน มัดด คณูง ฉลามว่าแม่ลง นพ.วุฒพันธ์: เพราะบุญบวของผมทำให้เตี๋ยไม่ถนัด เป็นแค่ผีเปรตซึ่งรับบุญได้ บุญบวพระแรงมากขนาดตอนผมบวชเตี๋ยไม่อนุโมทนา แรก ๆ เตี๋ยไม่ยอมให้บวช เรียบอกผมว่า ถ้าแบนบวชจะไปวัดที่เตี๋ยให้ผมบวชเพราะขัดไม่ได้ ผมให้หัวหน้าศาลที่เตี๋ยชมขอให้บวช เรียเลยขัดไม่ได้ นพ.วุฒพันธ์: จะช่วยเตี๋ยให้นำจาดการเป็นฝีเปรตและช่วยให้แม่มีวิมานเป็นของตนเอง คุณครูไม่ใหญ่แนะนำให้ผมและพี่น้องทำบุญแบบจำเพาะเจาะจงอุทิศไปให้ท่าน โดยเฉพาะบุญถวายวัตถุช่วงนั้นบุญสร้างหอฉันผมทำเต็มที่เลย แล้วทำหน้าที่ผู้นำบุญขวนเพื่อนมาทำบุญหอฉัน . ๑ ม ทำทุกบุญชวนทุกบุญ ใส่ชื่อเตี๋ยกับแม่จะจงไปเลย ยิ่งทำบุญ เสียงปรเดชเตี้ยง เริ่มห่าง โดยเฉพาะบุญโมคล วิหารทด จากทำเองด้วย บอกบุญด้วย ผมทำบุญดูได้เกือบ ๒๕ นพ.วุฒพันธ์: ตั้งแต่เตี๋ยตาย ผมไม่เคยฝันถึงเตี๋ยเลย ได้ยินแต่เสียงและกลิ่น วันนี้เชิตในบุญโมดูมาก กลับถึงบ้านนอนหลับไป ประมาณ ๓ ฝันว่า เตี๋ยกับผู้ชาย ๒ คน ใส่เสื้อขาว ๆ เดินมา แล้วบอกว่าจะไปแล้ว” พูดแค่นั้นแล้วหันหลังเดินไปแบบไม่อาลัยอาวรณ์เลย ผมติ้นขึ้นมาดูพิกา ดี ๔ และนังสมาธิด เรื่องพี่ๆฝันเหมือนเหตุการณ์จริง ๆ เหมือนไม่ได้ฝัน เหมือนเพิ่งคุยกันเมื่อกี้ เตี๋ยต้องได้บุญแล้ว หลังจากนั้นทุกวัน ๔๕.๓๐ น. ผมตื่นมาสวดมนต์สมาธิ จะได้กลิ่นนิดหนึ้ง กรี้วเตี๋ยมารับบุญผมจะทำบุญบ้างราษฎรบูระปี ๒๕๔๙ วันละ ๒๐ บาท โดยใส่ชื่อเตี๋ยและแม่ และทุกวันอาทิตย์ก็จะไปทำบุญอุทิศบุญให้เตี๋ยกับแม่ สำหรับ โรงครัว ๑๑ ปี พระเทพญาณมหาวี ผมถือว่าเป็นบุญพิเศษเหมือนอาคารบุญรักษา แมเราดายไปแล้วก็ยังได้ทำบุญทุกวัน เราถวายมหาสมหวาน ๓๐,๐๐๐ วัดได้ครั้งเดียว แต่สร้างโรงครัวเท่ากับเลี้ยงพระเนตรทุกวัน บุญนี้ผมไม่พลาดแน่นอนครับ ใจสู้นี่คือเดียวน ณ last you win. ในที่สุดคุณก็ชนะ ๑๑ อยู่ในบุญ พฤษภาคม ๒๕๕๘