การควบคุมชีวิตด้วยความทรงจำและนิสัย : หน้า 84/128

เพราะใจคนเราทำหน้าที่ทั้งรับสิ่งที่ดูด ดูฟัง จูบได้กลิ่น ลิ้นสัมผัส แล้วก็เก็บจำเอาไว้เป็นข้อมูล และนำสิ่งที่จำได้มาคิดต่อ แล้วเก็บเป็นความรู้ เมื่อใส่ใจให้คิด พูด หรือทำสิ่งใดก็ทำไปตามนั้น ทำอะไรก็ไปมากเข้า คุ้นกับอย่างนั้นมาก มีโอกาสเมื่อใดก็จะทำอย่างนั้นอีก จึงกลายเป็นนิสัย แล้วนิสัยนี้เองที่ควบคุมชีวิตเรา เมื่อทำอะไรเป็นนิสัยไปตลอดชีวิต สิ่งนั้นอยู่ในความจำมาก ชีวิตยามใกล้ตายใกล้จะอะไร ก็เก็บไปสอนาคตอย่างนั้น จำเรื่องทำความดีไว้มาก็นำทางไปสู่สุขศรี จำเรื่องทำความชั่ว ควาเลวก็เปิดประตูสู่บาป อดีตที่ผ่านมา มีความทรงจำจากความผิดพลาดที่เคยทำไม่ดีมา เราก็พลักไปแล้วจะอะไรไม่ไได้ แต่ทำใหม่ในสิ่งดีดีสิ่งที่จะทำต่อไปจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก ดังนั้นเราจำต้อง • ไม่กังวลอีกสิ่งใดที่ไม่ดีที่ผ่านมาแล้วอย่านำไปถนอญอีก เดี๋ยวจะกลายเป็นการทอดยาวให้พังเข้าไปอีก “อดีตที่ผิดพลาดเหมือนกับเกลือที่เติมไปในน้ำ เป็นความทรงจำที่ไม่ดี ที่ติดตามตัวเราไปทุกหนทุกแห่ง แม้ข้ามชาติก็ตามแต่เรา หมั่นเติมแต่ความดีเรื่อยไป เหมือนเติมน้ำจากแก้วน้ำจนเป็น สระน้ำ ความทรงจำแห่งความดีจะท่วมทันและส่งผลให้แก่ชีวิตของเราก่อน” • ไม่จำตี อะไรที่ไม่ดีแต่เดี๋ยวมันก็ทำอีกแล้ว • หันกลับมาทำความดีมาก ๆ ตลอดเน้นไปอะไรเป็นความดีเข้าไป ทำให้มากอุปมาเหมือนในแก้วน้ำใบหนึ่ง เติมเกลือลงไปสัก ๕ ช้อนนา น้ำในแก้วนั่นเค็มในระดับเกลือ ๕ ช้อนนา ถ้าเรานำน้ำในแก้วน้ำมาใส่น้ำในขวดน้ำเติมน้ำให้เต็ม คงความเค็มก็จะลดลงมา เพราะว่าน้ำในขวดมากกว่า แต่กระนั้นน้ำก็ยังเค็มอยู่ เพราะเกลือยังมีอยู่ ควรจะเปลี่ยนเอาน้ำในแก้นไปใส่นู่นในน้ำเดียวเติมน้ำในแก้วน้ำก็คงความเค็มก็จะลดลงไป น้ำในแก้วก็จะลดลงเป็นน้ำจืดสนิทไป อดีตที่ผิดพลาดเหมือนกับแก้วที่เติมไปในน้ำ เป็นความทรงจำที่ไม่ดี ที่ติดตามตัวเราไปทุกหนทุกแห่งแม้ข้ามชาติ แต่เราเติมแต่ความดีเรื่องไป เหมือนเติมน้ำจากแก้วน้ำเป็นสระน้ำ ความทรงจำแห่งความดีจะทุ่มทันและส่งผลให้ชีวิตของเราก่อน