การรักษารูปแบบและมารยาทของพระภิกษุ : หน้า 72/124

อุไทญ์ ต้นบญญัติยไทย เรื่อง : พระราชภาวนาจารย์ (หลวงพ่อทัตตชีโว) ต้นบญญญัติยไทย ตอนที่ 2 บ่อติของมรรคไทย หมวดที่ 1 สรุป ถ้าพูดภาษาชาวบ้านก็เกี่ยวกับการรักษารูปของเรา คือ เรื่องการแต่งเนื้อแต่งตัวและกิจมารยาทต่าง ๆ ซึ่งของพระภิษุท่านว่่าไว้ดังนี้ ข้อ ๑-๒ "ภิฏุกพึงทำความศึกษาว่า เราจักบ่ง-จำมั่นให้เรียบร้อย" ของพระภิษุมีไว้เลยจะนุ่มน่ำให้เรียบร้อย เอ๋? ต้องมาสนใจด้วยหรือเรื่องปุ้งเรื่องใหม่ สอนสิ. ถ้าผู้ที่นุ่มน่ำเรียบร้อยก็รอดตัวไม่เป็นที่รังเกียจของใคร แต่ถ้าผู้ที่ไม่เรียบร้อยละก็ ภาษพระท่านเรียกว่า นุ่มขัว่หม่ำ พอคำว่า "ขัว" เข้ามาแล้วจะอะไรจะเป็นสิ่งที่ไม่เข้าใกล้กันนั้นทำไม?... เพราะว่า พนุงข้าวนุ่มข้าว ตั้งแต่ทำให้ขวางขุว้างตาหรือมีนั่นอาจเป็นอันตรายจากเพศตรงข้าม เดียวเกิดนุ่มน่ำหัวจะยังไงก็เลกลาม แล้วก็กลายเป็นขนบบ่อล่อจะเข้า เดียวตัวเองจะเดือดร้อน พระภิษุอย่างไร? พระภิษุจงสงบ ถ้าจะให้เรียบร้อยท่านบอกไว้ว่ว่า "นุ่มแล้วให้หยาดผัดครึ่งหน้าแข้ง" คือ อยู่ตรงกลางระหว่างหัวเข่ากับข้อเท้า แล้วจัดให้เรียบร้อย ขอไม่ให้ยุ่งย้ายหน้าหลัง อย่างนี้เรียกว่านุ่มน่ำเรียบร้อย ถ้าฟังอย่างนี้ พวกเราจะยังนักไม่ออกลองนึกถึงเวลายู่บ้าน คือที่เป็นปัญหาอยู่ ณ ขณะนี้ โดยเฉพาะคุณผู้หญิง จะตัดผกฎดีกดิ อยู่ในบุญ ตุลาคม ๒๕๔๕