การเข้าถึงความสงบผ่านการนั่งสมาธิและโยคะ : หน้า 91/124

คำสรุปจากภาพ: คุณศริวิมล ควรหัตถ์ จ.ปทุมธานี "ภาวนาหมั่นค่า เข้าถึงความสงบ" ดีฉันเองโดยพื้นฐานแล้วเป็นคนที่ชอบคิดตอนเด็กไปนมัสการที่ไหนก็ปวดหัว เพราะว่าเวลานั่งจะดิ่ง ๆ ที่นี่ มีครั้งหนึ่งตอนเขาพาไปเรียนโยคะ เขาสอนท่าผกสะนะ ท่านี้ทุกคนคงชอบที่สุด เพราะเป็นที่ฉันเอง ๆ ทุกคนมีความสุขหมดเลย แต่เราลับคิดว่า เขามีความสุขหมด แต่เราลับคิดว่า เขามีความสุขหมด แต่เราลับคิดว่า เขามีความสุขหมด แต่เราไม่ควรคิดนอกจากนั้นเป็นช่วงที่ดูว่านธรรมะพอใจ แล้วก็ทำจุดต่างเป็นช่วงที่ดูว่านธรรมะพอใจ แล้วก็ทำจุดต่างเป็นช่วงที่ดูว่านธรรมะพอใจ แล้วก็ทำจุดต่างเป็นช่วงที่ดูว่านธรรมะพอใจ แล้วก็ทำจุดต่างเป็นช่วงที่ดูว่านธรรมะพอใจ แล้วก็ทำจุดต่างเป็นช่วงที่ดูว่านธรรมะพอใจ แล้วก็ทำจุดต่างเป็นช่วงที่ดูว่านธรรมะพอใจ แล้วก็ทำจุดต่างเป็นช่วงที่ดูว่านธรรมะพอใจ พอเรานั่งสมาธิปัญญา ความสงบมาเองเลย ใจละเอียดย่อม นึกอะไรมาเอง นึกถึงหลวงปู่ หลวงปู่มาทันที นึกถึงองค์พระ องค์พระมาทันที ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ดูว่านธรรมพอใจ ใจ พอเรานั่งสมาธิปัญญา ความสงบ ใจละเอียดย่อม นึกอะไรมาเอง นึกถึงหลวงปู่ หลวงปู่มาทันที นึกถึงองค์พระ องค์พระมาทันที เรา เคยถึงทำให้ได้รึเปล่า วันที ๑๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๙ แล้วก็ทำจุดจบแต่เรื่องนี้ พอเราทำกวานไปเรื่อย ๆ พอครบหนึ่งหมื่นครั้งรู้สึกดีจนแทบไม่เชื่อเข้าใจเลยว่ากว่า "หายใจทิ้ง" เป็นอย่างไร ถ้าเราไม่ได้บาวบุจากการ "สัมมาอะระหัง" คงไม่เกิดกับเรา แล้วผ่านมาจะทำอะไร เรา หายใจทิ้งนะ เราเอาใจไปอยู่กับมือตือ เอาใจไปอยู่กับอะไรต่ออะไร รู้สึกเสียดยามา เวลาดูมามีความรู้สึกว่าต้องพยายามทำให้ได้ วันแรกที่เริ่มกวานและนับสถิติизмคือ วันนี้ ๑๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๙ แล้วก็ทำเรื่อย ๆ ต่อมา พอเรานั่งสมาธิปัญญา ความสงบมาเองเลยใจละเอียดเอง นึกอะไรมาเอง นึกถึงหลวงปู่ หลวงปู่มาทันที นึกถึงองค์พระ องค์พระมาทันที ทำใจถึงได้เรือง ๆ โดยที่ไม่บัวเรื่องเวลา เมื่อก่อนตอนนั่งหลับตาก็ยังฟัง เรา ก็รู้แล้วว่าความคิดเรามันไปไกล แต่พอเราได้"สัมมาอะระหัง" ตลอด เราก็ความสุขในระหว่างมันมากขึ้น ผลจากปฏิบัติก็ดีขึ้น