การพัฒนาตนเองในพระพุทธศาสนา : หน้า 79/124

หลัการในพระพุทธศาสนานั้น ดูด บารมีที่สร้างมาก ก็กลั้นยืนขึ้นกลายเป็นรัศมี เข้าพรรษาแท้ที่จริงแล้วเป็นฤดูการแข่งขัน แม้เป็นฤดูการแห่งการแก้ไขปรับปรุงตนเอง สัตว์โลกทั้งหลายอยู่ได้ด้วยอาหาร ขาดอาหารก็ไม่ดี แต่อิ่มแล้วเท่านั้นมาหากินนาน เลี้ยงชีพอย่างเดียวโดยไม่แก้ตัวเองให้ดีขึ้น มีความประพฤติอะไรที่ไม่เหมาะสม ยังไม่ได้แก้ ให้ดีขึ้น มีความประพฤติต่าง ๆ ไม่เหมาะสมให้หมดไป ความประพฤติที่ไม่เหมาะสมคงจะติดตัวจำนวนหลายชั้น ดั่งพูดข้างบนจะเป็นรัศมีรังสีรอบตัวของเราจะกลืนกินต่อไปไม่สิ้นสุด เพราะฉะนั้น ก็ต้องเร่งรีบหาวิธีที่จะไปแก้ไขตัวเอง แล้วก็ต้องหาทางเพิ่มพูนบุญคุณและ ผลพุทธบารมีและอุณหภูมิธรรม เข้ามาในตัวด้วย ยิ่งไปว่านับแต่ต้องได้ทำภาวนาเพื่อกลั่นใจให้ผ่องใส ดูเข้าพระพุทธเป็นฤดูฤดูที่เหมาะสมมากสำหรับการแก้ไขตนเองและเพิ่มพูนคุณธรรม คุณธรรมและเหตผลก็เป็นสิ่งที่คุณและในฤดูนี้ก็แสนสบาย ไม่ร้อนไม่เย็นจนเกินไป เหมาะเหลือเกินที่จะให้เรายู่ท่ามกลางธรรมชาติ แล้วก็ได้ทำสมาธิ กลั่นยา กลั่นใจให้ใส ให้สมบัติก็ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา ใครทำได้เท่าไรก็เกิดเป็นบุญขึ้นในตัวเองมากเท่านั้น บุญนี้มากเท่าไหร่ บุญก็สนวนตัวเองให้บริสุทธิ์ขึ้นและสร้างบารมีมากเท่าไหร่ บารมีล้นตัวเองขึ้นไปอีกกลิ่นมากเข้า ๆ ก็จะกลายเป็นรัศมี ใครสร้างบุญสร้างบารมีมากเข้า ๆ รัศมีจะปล่อยออกมานอกกาย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตัดพระองค์นั้นต้องสร้างบุญมาก ๆ บุญล้นเป็นบารมียิ่งขึ้น เมื่อปลายพระองค์สร้างบารมีที่สร้างมาก ก็กลายเป็นรัศมี บริเวณร่างกายที่มีอยู่อาจเป็นเพราะรัศมีนี้ไมตรี อายุของมันเองเลยสั้น เซลันตัว จึงมีการอยู่ตลอดเวลา เซลันที่ตายแล้วร่างกายจะขับออกมาในรูปที่สูงอะใคร เพราะฉะนั้นมนุษย์ผลิตความสามารถออกมาตลอดเวลา ปัจจัย ๔ ที่นำมาใช้เมื่อสัมผัสถูกต้องเข้า สิ่งเหล่านั้นก็ปรากฏตามไปด้วย ตัวของเรานับว่าเป็นแหล่งผลิตความสามารถของเราได้ว่าเป็นแหล่งผลิดความปลกปริสุทธิ์