วรรณกรรมไทย: รากเหง้าประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม : หน้า 74/132

จนกลายเป็นวรรณคดีประจำชาติมาหลายประเทศ ในส่วนของวรรณกรรมไทยนั้นแต่สมุทรครังศรีอยุธยาจนถึงสมุทรนครมีบทประพันที่มีต้นค้าวจากเรื่องรามายณะถึง ๑๐ สำนวน แตทะครเรื่องรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ในสมุทรพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชเป็นจำนวนที่มีความสมบูรณ์และเป็นที่รู้จักแพร่หลายมากกว่าบุคคลอื่น ลวดลายบนตัวพระระงับในสมุทร ภาพการระหว่างกองทัพพระรามกับฝ่ายกองทัพยักษ์ หรือ “ภาพจบ” ซึ่งเป็นภาพการต่อสู้อยู่คู่ ๆ เป็นตน กับสังคมไทยมายช้านานฉนวนเป็นส่วนหนึ่งในวัฒนธรรม ประเพณี คติความเชื่อ ที่หล่อหลอมเข้าเป็นเอกลักษณ์ของชาติ แม้วิธีแห่งไทยในปัจจุบันอาจแปรเปลี่ยนรูปแบบไปตามความก้าวหน้าของยุคสมัย แต่วิธีแห่งธรรมยังเป็นสิ่งกักขุแนบประคับประคองความเป็นไทย ลวงบนวันนี้ และวิธีแห่งไทยคงร่วมเย็นลงสุขขึ้น หากคนไทยหันมาใส่ใจวิธีแห่งธรรม ให้กลับมาเพื่อฟูมใจในจิตใจเหมือนยุคบรรพบุรุษ แล้วภาพประวัติศาสตร์เล่าเรื่องราวของเราในวันนี้ที่ปกปักรักษาพระพุทธศาสนาให้อยู่คู่แผ่นดิน จะแจ่มชัด และเป็นที่ชื่นชมอนุโมทนาของคนไทยรุ่นถัดไป แต่หากเกาะเลอยวิธีแห่งธรรมอันถูกต้องดั่งงามแล้วไซร้ ต่อไปภายภาคหน้า วิธีแห่งไทยก็จะหยุดไ ปแล้วเคลื่อนก้อนของชาติไทยอะไรจะอะไรไว้นานเกิน.