การสร้างบารมีและการดำเนินชีวิตตามหลักพระพุทธศาสนา วารสารอยู่ในบุญประจำเดือนเมษายน พ.ศ.2559 หน้า 109
หน้าที่ 109 / 132

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาสอนให้ศึกษาเรื่องกุศลแห่งกรรมเพื่อดำเนินชีวิตอย่างไม่ประมาท โดยเน้นการสอนบุญ สร้างบารมี และเจริญสมถวิปัสสนาตามหลักธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การเป็นหัวหน้าขั้นในพระพุทธศาสนามาจากการตั้งความปรารถนาและฝึกฝนตนเองอย่างต่อเนื่อง โดยการรับความเมตตาจากพระเถระและการทุ่มเทในการศึกษาธรรมะ ซึ่งการสร้างบารมีช่วยให้ชีวิตรอดปลอดภัยและมีชัยในเส้นทางแห่งธรรม

หัวข้อประเด็น

-กุศลแห่งกรรม
-สร้างบารมี
-การดำเนินชีวิตตามหลักธรรม
-การทำทาน
-การรักษาศีล
-การเจริญสมถวิปัสสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

DMC ช่องนี้มีคำตอบ เพราะฉะนั้น เราจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะ ต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกุศลแห่งกรรมให้เข้าใจ อย่างแจ่มแจ้ง เพื่อที่เราจะดำเนินชีวิตได้อย่าง ถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาท จะได้ ปฏิบาย ไปสวรรค์ และมีความสุขในปัจจุบัน อีกทั้งยังดับทุกข์ได้อีกด้วย ซึ่งความรู้นี้สอน เฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น ดังนั้น เราจ้องตั้งใจสอนบุญ สร้างบารมี ประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลัก ธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมถวิปัสสนา เป็นต้น ซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้ ชีวิตการ สร้างบารมีย่อมจะอยู่รอดปลอดภัยและมี ชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมิดำรรรของ ถึงที่สุดแห่งธรรม บทสัมภาษณ์จากเจ้าของเคส หัวหน้าขั้น: การเป็นหัวหน้าขั้นปัจจุบันเกิดจากเหตุในอดีตหลายพาลหลายชาต เริ่มตั้งแต่เห็น พระภิกษำแสดงธรรมของพระเถระและเกิดความประทับใจ (คล้าย ๆ กับการตั้งความปรารถนา ของพระอรหันต์ พระสิมมหาสาวก) อยากจะเป็นอย่างนี้ ตั้งความปรารถนาอธิษฐานซ้ำ ๆ ว่าจะ ออกบวชเป็นพระภิกษุ ฝึกตน ทนทิว บำเพ็ญบารมี ศึกษา ฝึกฝน อธิษฐานซ้ำ ๆ ว่าการเป็น หัวหน้า อธิษฐานซ้ำ ๆ ว่าอยากให้ได้รับความเมตตาจากพระเถระ ผึ้งตัดสินตั้งแต่บัดนั้น (ชาตินั้นเป็นต้นมา ทำซ้ำ ๆ อย่างนี้ทุกภาชาต แม้แต่พุทธันดรที่แล้วก็ยังบอกพระเถระ เทสนสอน ซึ่งพระเถระก็ทดสอบพิสูจน์โดยไม่กำหนดเวลา ทำทุกวันม่าเสมอ ไม่ท้อ ทำอยู่ หลายปีจึงได้รับความไว้วางใจจากพระเถระในที่สุด หัวหน้าขั้น: ผมต้องบอกว่าไม่เลย เหตุในปัจจุบันสมบัติและคุณสมบัติของผมมีไม่เพียงพอที่จะ ได้เป็นหัวหน้าขั้น โดยรูปสมบัติและคุณสมบัติของผมคือ เด็กที่เกิดในความเชื่อของอิสลาม เกิด บนเกาะที่ห่างไกลความเจริญในความได้ เป็นคนที่พูดไม่ชัด พูดเสียงดัง ไม่เพราะ หูตึง (เกิดจาก เล่นน้ำทะเลแล้วไม่มีความรู้ในการดูแลรักษา ฯลฯ ทำให้แก่หุุษูล่าง 2 ข้าง พื้นก็ไปหลายชิ้น สรุป ว่า อุปกรณ์ในการพูดไม่เหมาะแก่ในการเป็นพิธีการ การศึกษาก่อนมายุวัจฉพด้านเกษตร ชีวิต อยู่กับพี สัตว์ จอบ เสียบ ใช้แรงงานเป็นหลัก (5 ปี จบ ปวส.) คุณสมบัติเดียวที่มาเป็นเด็กวัด ธรรมภายในและทางวัดยอมรับก็เป็นความธรรมามายาก (รุ่น 12 ปี พ.ศ. 2527) และเป้าหมาย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More