บทเรียนจากการกินอาหารของพระ : หน้า 83/132

ตัวครึ่งยังไม่พอ พลิกอีกข้าง ลูกศิษย์เห็นเข้า ใจหายวาบเลย จับมือกันแน่น จ้องจามปลาก คุณยาม นักท่องอาลัยว่า ควาญอีจง คำอย่างนี้เรื่อย ๆ ความที่เกรงว่าถูกโยมินิท พระที่ได้ พับนิ๊ตั๊กเลยต้องตักไอ้ชานตามไปอย่างนั้น ธรรมเนียบชาวบ้านเมื่อพระฉันเรียบร้อยแล้ว เขาจะเก็บข้าวปลาอาหารที่เหลือไว้สังดูแกบ ทีมช่วยงานอีกต่อหนึ่ง พระฉันไว้อย่าเรื่อยหรือไม่ชาวบ้านก็เห็นหมด วันนี้โชคไม่ได้เลย ท่านต้องตามตักไข่ข่าว ฉันเสียหลายไป จะเตือนพระองค์นั้นตอนฉัน ก็ไม่ได้โอกาส เพราะโยมงั้นปรนินิบอุดี้ ๆ พอฉันเสร็จ ขนะที่เดินกลับวัดมาได้ครึ่งทาง พระองค์นั้นทำหน้าน่าริ้นเดินแซงขึ้นมาด้วย ฟังแล้วฉงฉินก็เพราะว่าท่านว่า “แห ท่านกับผมไม่ได้ด้วยกันได้ดีจริง ๆ ท่านชอบไข่ขาว ผมชอบไข่แดง มาบนนี้ก็ไม่สะสอนเสียตอนนี้ก็จะไม่รู้จะไปสอนตอนไหน พระองค์ก็เลยบอกท่านตรง ๆ ว่า “นี่ท่าน...ทีหลังปั้นข้าวที่ไหนจะก็รักษามารยาท รู้จักประมาณเสียบ้าง ผมจะตามธรรมดาที่ไข่ขาวไม่แดงไม่ขอทั้งนั้น ผมชอบกับข้าวอย่างอื่น แต่ท่านล่ะฉันแต่ไข่แดง ทิ้งไข่ขาวไว้คลื่น ญาติไดโยมจะคิดอย่างไร เขาคงนึกอย่างเดียวว่า พระพวกนี้ละคะ ผมขายหน้าเขาเสมอ ต้องเก็บไข่ข่าวตามหลัง ท่าน ไม่ใช่เพราะชอบรจน ควรน้ำตา แล้วใครล่ะก็ ทิ้งไข่แดงให้ฉันพอ ๆ กันด้วย” ใครรู้ตัวว่าไม่รู้จักประมาณในการกินต้องรับแก้ไขเสีย มะนั่นจะถูกเพิ่งส่งวาเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่มีใครอยากคบ หลวงพ่อเองก็เคยพลาด แต่มิใช่เพราะความเห็นแก่ตัว เป็นเพราะไปติดนิสยารับประทานอาหารแบบฝรั่ง อยู่ในบุญ เมษายน ๒๕๕๙