ข้อความต้นฉบับในหน้า
ตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๙ เป็นต้นมา กับการเขียนภาษาไทย ส่วนในกษัณทูใช้คำเสมอ แบ่ง จนกระทั่งทิวทัศน์ตะวันตกนั่นระบบการพิมพ์ด้วยเครื่องจักรเข้ามา ความรู้และประสบการณ์ในด้านพระพุทธศาสนาและ
ดำมีใบลานสัมมากศัพท์ ฉบับเทพชุมชน (รัชกาลที่ ๓) อัครพงศ์ - ไทย ภาษาบาลี
วิทยาการสาขาต่าง ๆ ของบรรพชนที่สะสมมาเป็นศตวรรษ ค้อย ๆ เลื่อนหายไปจากสังคมเราจึงควรอนุรักษ์นำกลับมาศึกษาให้ได้ประโยชน์ต่าง ๆ โดยเฉพาะความเข้าใจในคำสอนดั้งเดิมพระพุทธศาสนาให้เด่นชัดขึ้น ดังนั้นผู้เขียนและคณะนักวิจัยสถาบัน DIRI จึงขอวาระถูกรำอาทิตย์ตน
ทำหน้าที่ดังกล่าวข้างต้นอย่างเต็มกำลัง เพื่อประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน น้อมถวายเป็นพุทธบูชาสำไป ๑
วศิน อินทสร. (๒๕๓๐). อริยะมิลินทปัญญา, กรุงเทพฯ : สภาพวิชามหามกุฏราชวิทยาลัย มหาวิทยาลัยพระพุทธศาสนาแห่งประเทศไทย.
วัดนไชย. (๒๕๓๓). มิลินทปัญญา: ธัมมวิภาค ฉบับรวมเล่ม, อุทยานิ ม.ป.พ. หม่องทิน อ่อง. เพ็จรี สุขิต แปล (๒๕๔๑). ประวัติศาสตร์พม่า. กรุงเทพฯ : โครงการดำรงสังคมศาสตรและ มนุษยศาสตร์ สากลส่งสงเคราะห์แห่งประเทศไทย.
เอสซา ไชนิน, เพ็จรี สุขิต แปล (๒๕๕๒), ประวัติศาสตร์อาณาจักรเมียน, กรุงเทพฯ : มูลนิธิโตต้าประเทศไทย.
Chaihara, Daigoro. (1996). Hindu-Buddhist Architecture in Southeast Asia. Leiden, New York : Köln:Brill (p.84).
Hermann, Kulke; Rothermund D (2001). A History of India. Routledge. ISBN 0-415-32920-5.
Sen, Sailendra Nath. (1999). Ancient Indian History and Civilization. New Age International, p.445. ISBN 9788122411980.
Sri Chamanlal. (1960). Hindu America. Bharatiya Vidya Bhava.
๙๙ อยู่ในบุญ พฤษภาคม ๒๕๕๙