ต้นบัญญัติธรรมยาวิทยาไทย ตอนที่ ๙ วารสารอยู่ในบุญประจำเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2559 หน้า 110
หน้าที่ 110 / 156

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงข้อกำหนดในการบิณฑบาตและการเลือกอาหารที่เหมาะสมสำหรับพระภิกษุ โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญในการใช้ชีวิตอย่างมีสติในการเลือกอาหารเพื่อลดความเสี่ยงต่อสุขภาพ และยกตัวอย่างกรณีศึกษาจากพระสงฆ์ฤๅษีองค์หนึ่งที่ไม่สามารถฉันอาหารรสจัดได้เพราะมีโรคประจำตัว สะท้อนถึงหลักธรรมที่ควรปฏิบัติตามในด้านโภชนาการและสุขภาพ.

หัวข้อประเด็น

-บิณฑบาต
-โภชนาการ
-สุขภาพของพระภิกษุ
-หลักธรรมในชีวิตประจำวัน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อัญเชิญ ต้นบัญญัติธรรมยาวิทยาไทย เรื่อง : พระราชภาวนาจารย์ (หลวงพ่อทัตตชีโว) ต้นบัญญัติธรรมยาวิทยาไทย (ตอนที่ ๙) หมวดที่ ๒ โภชนปฏิสังขรณ์ ข้อ ๕ "ภิษุพึ่งทำความศึกษาว่า เราจักฉันบิณฑบาตโดยเคารพ" ข้อ ๖ "ภิษุพึ่งทำความศึกษาว่า เมื่อฉันบิณฑบาตเราจัดดูแลแต่ในมาตร" ข้อ ๗ "ภิษุพึ่งทำความศึกษาว่า เราจัดไม่ดูข้าวสุกให้แห่ง" ข้อ ๘ "ภิษุพึ่งทำความศึกษาว่า เราจักฉันแกงพอสมควรกับข้าวสุก" --- ข้อ ๔ "ภิษุพึ่งทำความศึกษาว่า เราจักฉันบิณฑบาตโดยเคารพ" ฉันบิณฑบาตโดยเคารพ ได้ไหม...อาหารประเภทนั้นประเภทนี้เป็นอุปสรรค เป็นอันตรายแก่สุขภาพของหลวงพ่อหรือเปล่า..." อย่างไรก็ตามตอบได้ ถ้าเราไม่ได่มาถ่านบ้าง งบที่เราผิดพลั้งทำให้ท่านได้รับทุกข์นานโดยไม่ตน นามาแล้ว หลวงพ่อไปคาบพระผู้ใหญ่ง รูปหนึ่ง ท่านเล่าให้ฟังว่า สมัยพระสงฆ์ฤๅษีองค์หนึ่งของเรา ท่านมีกโรคประจำตัวเกี่ยวกับทางเดินอาหาร ของผิด ๆ ท่านฉันไม่ได้ มีอยู่ ควรหนึ่งท่านรับมินมติไปฉันอาหารที่บ้านข้าราชการผู้ใหญ่ ปรากฏว่า เขามีแต่ อาหารรสจัด เผ็ดจัด จ้ามออาหารรมทั้งนั้น ท่านรู้เหมือนกันว่าไม่เหมาะกับสุขภาพของท่าน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More