บทสัมภาษณ์เจ้าของเคส 'ใครหนอ' สิริรรถณ์ : หน้า 138/156

บทสัมภาษณ์จากเจ้าของเคส "ใครหนอ" สิริรรถณ์ หัวหน้าขั้น : عندماคุณครูไม่ใหญ่จะฝันในฝันว่าใดอดหัวหน้าขั้นในชาติคือใคร? กีฉนนิสฐานนาจะเป็นคุณครูไม่เล็ก ผมเข้าวัดอบรมธรรมทายาท รุ่นที่ 12 พ.ค. 2547 คุณครูไม่เล็กลงเทคนิคให้ธรรมทายาทฟังทุกวัน ท่านเทคนิคโดนใจ อีกทั้งท่านยังบวดยุติดชีวิต จึงเกิดความประทับใจอยากเป็นอย่างคุณครูไม่เล็ก ซึ่งขณะนั้นผมรู้จักคุณครูไม่ใหญ่ คิดว่าคุณครูไม่เล็กเป็นเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย เกิดแรงบันดาลใจขนาดนี้จากใจว่ามีลูกศิษย์สักคน แต่เนื่องจากยังเรียนไม่จบ จำเป็นต้องลาไปเรียนให้จบ และตั้งเป้าหมายไว้เลยว่า เมื่อเรียนจบจะอายุรุ่นกับคุณครูไม่เล็ก แต่พอคุณครูไม่ใหญ่พูดหัวเรื่องว่าเป็นอุบาสิกาเดทใน ภาพและชื่อชื่อนามเลยว่าต้องเป็นอุบาสิกาสีรวรรณ ดูประเสริฐ หัวหน้าขั้น : เหตุผลที่คิดว่าเป็นอุบาสิกาสีรวรรณ ดูประเสริฐ เพราะตั้งแต่ได้ร่วมงานกันวันแรกในโครงการ "ค่ายายุวชนคุณธรรม" ก็มีความประทับใจ และได้รับงานกันมายาวนานที่สุดจนถึงปัจจุบัน แม้จะแยกสำนัก แยกหน่วยงานไปแล้วก็ตาม ซึ่งใน การร่วมงานก็ต้องบอกว่าทำกันได้ดี ลิ้นไหล สีรวรรณ : เพื่อนร่วมทีม : ใช่เลย หนูก็ออกว่าที่ศราท่านี้น้อยมามากนาน ชาติซึ่งได้มาเจอกันตั้งแต่ งานค่ายยุวชนคุณธรรม ทำงานเข้าขากคุณไม่ดีใจกัน แม้อยู่กันหน่วยงาน พอเวลามาพึงนี้ก็คิดถึงพี่เป็นคนแรก แนะนำคุณครูไม่ใหญ่ คุณครูไม่ใหญ่โอเค เมื่อชัดเจนพี่น้องเป็นไอดอร์ของพี่ ต่อไปจะได้มั่นมั่นทำงานที่คุณครูไม่ใหญ่บอกหมดหมายอย่างเต็มที่เต็มกำลัง อย่าง่ายใจ เพราะเดนดูันคันเค้นขามาติดอยู่กันมานานยิ่งกว่าคุณดี ความคุ้นเคยเป็นบุญคงดีอย่างยิ่ง สีรวรรณ : ได้ข้อคิดหลายอย่าง เช่น ไม่มีอะไรในสิ่งสารวุร ทุกคนล้วนเคยเกิดเป็นนี้ น้อง ญาติ เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่มีอะไรใหม่ การที่เราได้มาทำงานร่วมกัน อยู่สร้างบารมีในหมู่คณะ ม.ในนิถานที่เหมือนกัน เพราะมีผงเดิม ๆ ในอดีต เมื่อรู้แล้วยิ่งเพิ่มพูนกำลังใจในการสร้างบารมีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป รู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เป็นทหารพระราชาของที่ออกบวช และได้ทำหน้าที่เดิม ๆ เหมือนในอดีต ทำให้กระจ่างในการกิจที่ได้รับมอบหมาย ว่าทุกอย่างล้วนเป็นบุญจัดระดับสิ้น อีกทั้งทำให้ตั้วเร่งรัดแก้ไปปรับปรุงตัวเองในข้อบกพร่องต่าง ๆ และตั้งใจนำประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านให้เต็มที่ ให้คำว่าดีที่สุด หัวหน้าขั้น : ต้องบอกว่าพวกเรานักเรียนอนุบาล โชคดีที่ได้เจอใดอดอย่างคุณครูไม่ใหญ่ และเจใดอดอย่างมาพูดน่าจารย์ ทำอย่างไรกพวกเราจะได้เจอทุกท่านตลอดไปทุกภาพทุกจินดิ่งสิ่งที่สุดแล้วแบบไม่พลัดพรากกันเลย 1. ทำบุญเชื่อมสายบุญกับมหาปูชีนาอย่างมานั้น เป็นแบบชีวิตเป็นเดิม 2. มั่นแก่จิตสังกัดไม่ต่ออไปให้หมด และฝึกฝนสัจธรรมดีให้มากยิ่ง ๆ ขึ้น 3. อธิฐานจิต ๆ ให้เป็นผู้นำแน่นบ้าน่าเดิม ตอนนี้มีมันสำคัญ คือ วันวิสาขะ อย่าสามเป็นปฏิบัติธรรมส่งสมบุตรวยเป็นพฤหญฯ ส่วนใครที่ยังไม่มีจริกในแม่บทคุณยายทองคำ องค์ที่ 3 ก็ทำให้เต็มนะครับ อย่างไรก็ตามที่กล่าวมานี้ ใจสู้วันนี้เดียวดาย At last you win. ใที่สุดคุณก็ชนะ สันติสุข! M ๑๒๑ อยู่ในบุญ พฤษภาคม 2549