มารยาทการฉันของพระภิษุ : หน้า 113/156

พระสัมพุทธเจ้าทรงกำหนดมารยาท ขอเป็นไว้สำหรับพระภิษุ เพราะโดยทั่วไปพระ มักฉันอาหารถนอมดูดีทยามเช้ามาทุ่มเป็น จำนวนมาก ขณะทีพระกำลังกินข้าวบ้านไม่รู้ จะทำอย่างไร ก็เลยนั่งดูพระฉันไปพลาง คุยกัน ไปพลาง ทีสายตา ก็เหลือบมองพระ ถาพระ รูปใดผลอัตรีานาจาเทียดไปสักนิด เจาะฉัน ตำหนิทีนี้ ก็ทำให้จิตนั่น ครึกครอนแคลน ได้บุญไม่เต็มที่ บางคนเอาไว้พาก็รำติดต่อ เททึ่จะได้บุญล่วง ๆ กลับแบบบไปอีก การนั่งรับประทานอาหารถ่าหน้าคน มาก นี้ไม่ใช่ช่ออย่างเลย ตอนไหลงพ่อบวช พรษาแรก พอเริมฉันก็ถกกายตีมองตาเป่า เล่นเอาเขิน จับช้อนเมื่อไม่รัดไปหมด ถาม พระองค์นั้นว่าเป็นไหม ก็เป็นเหมือนกัน เลย ต้องหาทางออกแก่ปัญหาโดยกำหนดลงไปว่า พอพระเริ่มฉันให้โยมสดงบนถ้วยตวาดรไปเลย เขาจะได้มองดูพระฉัน แถมยังได้บุญเพราะ การสวดมนต์ดีกว่า วัดพระธรรมกายอย่างนี้ ก็เรียบร้อยดังพระทั้งชาวบ้าน ความไม่งามเกิดขึ้นในขณะทีพระกำลังฉัน เท่าที่เจอมีอีกหลายอย่าง คือ บางคนชอบ เอาพระมาเสี่ยงทาย เช่น เขาจัดอาหารใส่จาน มาตั้งถวายพระ ๔-๕ อย่าง แล้วก็จดจิตอธิษฐาน เลยว่า ถ้าหลวงพ่อ ตกอาหารจานนี้เป็นจานแรก แสดงว่าลูกในท้องของเขาจะเป็นชาย ถ้าตัก งานนั้นลูกในท้องจะเป็นหญิง ถ้าตักงานโน้น แสดงว่าสิ่งใดในท้องของเขาจะเป็นหญิง ถ้าตักงานโน้น แสดงว่าต่อไปนี้ลูกหมดแล้ว ไม่มีมาถือดิ่ง ว่า เข้าไปนั้น บางพวกนักขึ้นไปอีก ส่วนมากเป็นแม่บ้าน ที่ทำกับข้าวเก่ง ๆ พวกนี้ชอบบามาประจันมือ กันทิว พอพระลงมือฉัน คุณเอ๋อจ้องเอา ๆ พระท่านก็รู้อุตู่กว่ากำหนดให้เป็นกรรมการ ตัดสิน ท่านก็ฉันไปตามสมควร พอฉันเสร็จแล้ว ขายสำรับกับข้าวเข้าส่ง พวกเธอทั้งหลายก็ “ดู๊..มีใคร ๆ ก็เทียบฉันไม่ได้รอดู.. หลวงพ่อฉันแตะองค์เดียว ของเธอ ท่านไม่แตะเลย...” แม่ค้านี่เลยหนังองไป ดูนะ ตั้งใจไปบาบูกลับกลายเป็นไป ทะเลาะกันว่าพระฉันของใครมากของใครน้อย ไม่น่าเลย พระแต่ละองค์นั้นขออาหารเหมือน กันเมื่อไรเล่า บางองค์ก็ชอบอย่างนั้น บางองค์ ชอบอย่างนั้น เอาแน่ไม่ได้ ยังอุตส่าห์มีคนเอา มาเป็นเรื่องทะเลาะกันฉันได้ เห็นแบบนี้บ่อย ๆ เข้าชักไม่ชอบมากนัก ก็เลยหาเรื่องให้สุด ๆ คะ: พระฉันเสร็จเลย จะได้ไม่นั่งจูงผิด นั่งเสียงเท้าหนูรวน กันเปล่า ๆ ข้อ ๘ “ภิฏักษ์ทำความศึกว่าน เราจัก ฉันแกงพอสมควรกับข้าวสุก” ข้อนี้เป็นเรื่องของการฝึกนิสัยไม่ให้กิน กับข้าวเต็ม เช่นเดียวกับข้อที่ผ่านมาแล้ว ต่าง กันแต่ว่า ข้อแรกเป็นการดึงเดียดเฉพาะให้ได้ กับข้าวมาก ๆ ขณะนิษฐาน ส่วนข้ออื่นเป็น การกำหนดมารยาทขณะกำลังฉันอาหารถ ผลที่ ได้รับ นอกจากจะไม่เป็นริ่งเกียรติของเพื่อนผู้ ของชาวบ้านแล้ว ยังสร้างนิสัยประหยัด เป็น ผลดีแก่สถุิติด้ว☺ (อ่านต่อบทหน้า) พฤษภาคม ๒๕๕๙ อยู่ในบุญ