ข้อความต้นฉบับในหน้า
บางท่านได้ฟังแบบนี้แล้วรู้สึกว่ายิ่งเป็นเรื่องสัจธรรม ซึ่งเรื่องนี้ถ้าหากโลกนี้เรามีพบกับคุณยายอาจารย์ฯ ก็จะเป็นเรื่องเหล่านี้กัน แต่เพราะได้พบกับคุณยายอาจารย์ฯ ได้เห็นการฝึกตนของท่านเห็นปฏิปทาของท่าน จึงเชื่อมั่นว่ากว่าจะจัดความรู้ล้นนี้เป็นไปได้ การปฏิบธรรมจนกระทั่งระดับชาติได้เป็นเรื่องจริง เป็นวิธีที่มนุษย์ทำได้
เรารู้ว่าท่านอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ ไม่ได้เรียนจบปริญญาสักใบ แต่สิ่งเหล่านี้ท่านทำได้และเป็นพยานบุคคลให้เรา พวกเราขึ้นเกิดมาในยุคนี้ล้วนแต่เข้าออกเขียนได้ทั้งนั้น มีโอกาสดีกว่าคุณยายอาจารย์ฯ ของเรา เพราะฉะนั้นใจปฏิบธรรมให้ดี เรามีวิธีจะระดับชาติได้ทุกคน แต่ถ้าหากไม่ปฏิบธรรมหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ได้
เพราะการระดับชนชาติได้ไม่ได้กว่าจะบาวต้องจบปริญญาหรือปนจบปริญญาในทางโลก แต่ขึ้นอยู่กับว่าใดุ่มชีวิตสร้างบุญ ทุ่มชีวิตปฏิบัติธรรม ทุ่มชีวิตฝึกสมาธิหรือไม่ ถ้าคนทุ่มชีวิตตามนี้ก็สามารถทำสำเร็จได้ แล้วก็จะได้จากตัวเองว่าเราเป็นใคร มาจากไหน เวียนว่ายตายเกิดมาเท่าไร แล้วจะเกิดกำลังใจปฏิบธรรมเพื่อจัดวิวาทต่อไป
แต่ว่าการที่ใครจะฝึกในอนามตนเองไปถึงระดับชาติได้ มีเงื่อนไขว่าต้องส่งสมบุญมากพอ ถ้าบุญไม่มากพอ ใจก็จะหยุดนิ่งเป็นสมาธิแม้ถึงระดับชาติได้ ยิ่งระดับชาติไปได้ไกลมากเท่านั้น
ทำไมการระดับชาติถึงต้องใช้บุญด้วยเรื่องนี้จึงมาเหมือนกับการทำงานในโลกนี้ต้องใช้พลังงานฉันใด การใช้พลังงานมากเป็นพิเศษที่เกิดขึ้นมาจากการทำความดีทั้งมวล บุคคลควรสั่งสมบุญไว้ให้มาก เมื่อถึงเวลาที่สั่งสมบุญไว้มากพอ เมื่อ ลงมือปฏิบัติธรรมอรร์มองค์ ก็ได้ส่วน ก็จะระดับชาติได้ แต่ถ้าไม่สร้างบุญไว้เลย แม้ใจอยากจะระดับชาติได้เพียงใด ต่อให้ปรารถนาไปอีกก็ชาติไม่มีทางทำได้
เราจะส่งสมบุญในชาตินี้อย่างไร ถึงจะได้บุญมากพอในระดับที่ระดับชาติได้ในพุทธ ต่อไป เรื่องนี้มีหลักปฏิบัติอยู่ 3 ประการ
1. อย่าใช่บุญเปลือง เพราะชีวิตมีขีดจำกัดที่ทำให้สั่งสมบุญได้ยาก
2. ฉลากในการส่งสมบุญบารมี เพื่อสร้างนิสัยทำความดีแบบทับทิมชีวิตเป็นเต็มพัน
3. สร้างสิ่งแวดล้อมที่ดีเพื่อสร้างบารมีเป็นมิ
ซึ่งพออธิบายโดยสังเขปได้ดังนี้
1. อย่าใช่บุญเปลือง เพราะชีวิตมียำจำกัดที่ทำให้สั่งสมบุญได้ยาก
แม้เราจะทราบว่าบุญมีความสำคัญและมีความจำเป็นต่อชีวิต แต่ในทางปฏิบัติแล้ว การสั่งสมบุญไม่ใช่งานจะทำได้ง่าย ๆ เพราะ ชีวิตมนุษย์ก็บัดด มีเหงื่อย่อ ที่จะทำบุญทุก บางคนได้ตลอดทาง ได้แก่
1.1 ต้องใช่บุญเก่าในการหาปัจจัย ลีลย์ชีวิต
ชีวิตอยู่ได้ด้วยปัจจัย 4 ซึ่งประกอบด้วยเสื้อผ้า อาหาร ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค ถ้าครบ