ปัจจัย ๑ ในการใช้บุญและชีวิตอย่างมีสติ : หน้า 116/156

ปัจจัย ๑ อย่างมีสิริมจริง มีในพอ ก็เดือดร้อน จึงต้องมีให้พร แต่ปัจจัย ๑ นั้นไม่ได้ตกลงจากท้องฟ้า ต้องใช้ความพยายามขยันหมั่น และต้องใช้ใจจะ dreamed ถ้ายืนอย่างเดียว แต่ไม่มีบุญใดไม่มีทางได้ จะเห็นว่าชีวิตเราต้อง ใช้บุญอยู่ทุกลมหายใจ ถ้าบุญไว้น้อย มีพอ แค่เลี้ยงชีวิต แล้วจะเอาบุญจากไหนส่งผลไว้ เพื่อทำงานที่แท้จริง แต่ว่าแม่เราจะขยันหาและส่งสมบุญ ไว้ด้วย ปัจจัย ๑ ก็ยังมีความน่าใคร่น่ารอ ได้แฝงมาด้วย ซึ่งเราหลงไปติดดินบัณฑิตก็จะ ทำให้เราใช้บุญเปลือง พระทองคำจึงตรองเตือนให้ระวังกับดัก คือ ความน่าใคร่น่าอยากได้ที่แฝงมากับปัจจัย ๑ เช่น ความอยากได้เสียงดังเกินเหตุ อาหาร เกินเหตุ ที่อยู่คั่งเกินเหตุ หยุดยานเหตุ เป็นต้น สิ่งเหล่านี้ทำให้เหนื่อยเกินเหตุ ทำให้ เสียเวลาหาเงิน ถ้าไม่รู้จักพอ จะต้องเหนื่อย อีกนิดชาดก็ไม่รู้ ผลบุญทั้งความแข็งแรง ผลบุญ เวลาในชีวิต และที่สำคัญคือผลบุญตัวเอง ด้วย ๑.๒ ผลบุญตัวเอง เพราะใช้ปัจจัย ๑ มากเกินจำเป็น มนุษย์ส่วนใหญ่ไม่เคยคำนึงถึงวัตถุ ประสงค์จริงในการใช้ปัจจัย ๑ จังรีโกลผิดติดประสงค์ แล้วอภัยให้เกิดโทษแก่ตัวเอง นานาประการ นอกจากนั้น สังคมก็เสียประโยชน์ สิ่งแวดล้อมก็ถูกทำลาย เพราะความน่าใคร่น่าอยากได้ของปัจจัย ๑ นี้เอง ทำให้เรามองวัตถุประสงค์ในการใช้ปัจจัย ๑ จริง ๆ ไม่เอาก็จะ ทำอะไรไม่คุ้มค่า ๑.ฉลาดในกาสังสมบุญบารมี เพื่อสร้างนิสัยทำความดีแบบง่ายๆ ชีวิตเป็นเดิมพัน นักสร้างบารมีหรือความดีทั้งหลายนัน