การจัดการธุรกิจในสถานการณ์เศรษฐกิจยากลำบาก : หน้า 90/128

พวกวาน "สัมมะระหวัง" แล้วก็มีหลาย อย่างที่ดีร้อยอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ก็ ต้องเชื่อ ผมจับสายไฟ แต่ไฟไม่ดูดผมเลย ความที่ผมประมาณลิ้มเอดตลก ฉวนหุ่น สายไฟมันขาด ผมหยิบมาม้วนให้มันกลมเพื่อ ให้เข้าสื่อ แต่ไฟไม่ดูด ผมถึงเหมือนกัน เมื่อก่อนผมก็อยากจะด่าลูกน้อง Gareth หมด แต่ตอนนี้ใจเย็น พอผม อยากจะด่าคิดก่อน พอคิดก็หยุดเลย บอก เขาว่า "ไม่เป็นไร ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ ดูแบบให้ดี ไม่ต้องรีบ เพราะถ้าผลาดแล้วจะเสียเวลาเยอะ" เปลี่ยนเป็นสอนแบบนี้มากกว่าครับ เกือบหมีตัว นับของจ่ายเงินเลย เราสบายเลยค่ะ ธรรมดาเป็นหมีตัวแบบนี้เราต้อง จ้างเด็กนับ จ้างจ้างขนของ อันนี้เขาเรียกคน มาช่วยนับ มาช่วยขนของด้วยค่ะ เราบอกว่า "ซื้อได่ดี หนูสวนม้ตลอด เอาไปก็ขายดี ขายหมด ได้กำไร" หลังจากนั้น 2 อาทิตย์ เขามาหาอีก เรา ก็สงสัยว่าจะหาเรื่องอะไร เขาบอกว่า "เอาไป แล้วขายดี อยากจะเอาของอีก มีอีกไหม" แต่ เราไม่มีของแล้ว พอของหมดตู้ก็มีมาขอเช่าร้าน เดือนละ 30,000 บาท เราคิดแล้วไม่เอา ดีกว่าตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี ตัดสินใจจะเช่าร้าน ประมาณ 1,000,000 บาท วันรุ่งขึ้นมินมาเชิญ แบ่งง่าย ๆ เลย เศรษฐกิจแบบนี้ยากมากที่เขาจะจ่ายเงินสด โอนชื่อปูป จ่ายเงินสดเลยนะครับ มี คนบอกว่า "มีคนมาเช่าร้านด้วยหรือ เขาเอา ไปได้อย่างไร ตลาดมันเงียบ" ก็เลยถามไปว่า "รู้ไหมว่าได้เท่าไร" เขาตอบว่า "ได้สองสามแสน หรือ" เราบอกว่า "ได้ตั้งล้านหร" ตอนหลังพอคนอื่นๆ เขาเห็นเราว่า นา "สัมมะระหวัง" แล้วกัน ก็อยากภาผ่อนบ้างจะได้ขายของดีเหมือนเรา แล้วก็ดีขึ้นทุกคน