การศึกษาผลงานวิจัยพระพุทธศาสนา 48 ปี วัดพระธรรมกาย : MISSIONS FOR PEACE (ปฏิบัติการเพื่อสันติภาพ) หน้า 291
หน้าที่ 291 / 368

สรุปเนื้อหา

เมื่อศึกษาผลงานวิจัยของนักวิชาการชาวตะวันตกและชาวญี่ปุ่นในรอบ 100 ปีที่ผ่านมา พบว่ามีความเห็นที่แย้งกับความเชื่อเดิมจำนวนมาก ซึ่งนำไปสู่การสร้างความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ผ่านการวิจัยที่มุ่งเน้นในข้อสรุปที่ถูกต้อง โดยเฉพาะเกี่ยวกับการใช้ภาษาและความเหมือนของภาษาในหลักพระไตรปิฏกในความหมายต่างๆ และการสำรวจข้อสรุปเดิมที่อาจไม่ถูกต้อง นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความสำคัญของการพิจารณาถึงแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงในวิชาการพระพุทธศาสนาว่าอาจถูกอธิบายโดยกลไกการพัฒนาในยุคพระพุทธศาสนา ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายและเหตุผลในการ สืบค้นและเข้าใจข้อมูลจากแหล่งอ้างอิงที่หลากหลาย

หัวข้อประเด็น

-การวิจัยพระพุทธศาสนา
-การวิเคราะห์ข้อสรุปเดิม
-ภาษาบาลีและความเชื่อ
-การสร้างความเข้าใจใหม่

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เมื่อศึกษาผลงานวิจัยของนักวิชาการชาวตะวันตก และชาวญี่ปุ่นในรอบ ๑๐๐ ปีที่ผ่านมา พบว่าจำนวนมากมีความเห็น แย้งกับความเชื่อเดิม และนักวิชาการเหล่านั้นก็มีชื่อเสียงมาก มีความรู้และทักษะในการให้เหตุผลสูง หากว่าจะยึดความเห็นเหล่านั้น ควรต้องมีเหตุผลที่ดีกว่า... หลังทุ่มเทให้กับการศึกษ Aggregation จนผ่านด่านภาษีญี่ปุ่น และสอบเข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาโทและปริญญาเอกฉพาทศาสตร์ มหาวิทยาลัยโตเกียวได้ อนุสรณ์ใหญ่ที่อยู่คือการทำวิจัย เพราะเมื่อศึกษาผลงานของนักวิชาการชาวตะวันตกและชาวญี่ปุ่นในรอบ ๑๐๐ ปีที่ผ่านมา พบว่าจำนวนมากมีความเห็นแย้งกับความเชื่อเดิมแล้วนักวิชาการเหล่านั้นก็ชื่อเสียงมาก มีความรู้และทักษะในการให้เหตุผลสูง หากว่าจะยึดความเห็นเหล่านั้น ควรมีเหตุผลดีกว่า ในที่สุดก็ได้ข้อสรุปว่าต้องทำตามนโยบายที่หลวงพ่อบอกมา โดยสร้างความเห็นถูกให้เกิดขึ้นไม้ว่างานนั้นจะยากเพียงใด จึงได้ตัดสินใจว่าจะวิจัยในเรื่องพื้นฐานสำคัญของพระพุทธศาสนายุคดิม แก้ข้อสรุปที่ไม่ถูกต้อง ตัวอย่างความเห็นกระแสรหลักในวิชาการพระพุทธศาสนาของโลกที่ไม่ถูกต้อง ๑. ภาษาบาลีเป็นภาษาของชนเดียวนั่นเองไม่ใช่ภาษาของคนมอญหรือจางอินเดียเดียวนอก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสสอนด้วยภาษาบาลี พระไตรปิฏกภาษาบาลีแปลมาจากพระไตรปิฏกภาษามคอที่ทอดหนึ่ง โดยมีหลักฐานสำคัญคือ จารึกพระเจ้าโลก (สร้างขึ้นเมื่อหลังพุทธกาล ๒๐๐ ปี) ที่พบทางอินเดียเดียวนั้นมีความคล้ายคลึงกับภาษาบาลีมากที่สุด ๒. พระวินัยปิฏกส่วนใหญ่เกิดจากคณะสงฆ์ในยุคหลังๆพวกท่านเป็นผู้แต่งขึ้น โดยมีเหตุผลสำคัญอันที ในเมื่อพระองค์ทรงเป็นในสมเด็จในรูปแบบจะคบศาสนาองค์ที่ ๑ มีแต่ไม่แก้ไขเพิ่มเติมศาสนาพระสัมพุทธเจ้าบัญญัติไว้ แล้วทำไมพระวินัยปิฏกของหนายายนต้องมากันถึง ๖ นิกายที่เหลือสีทองมาตั้ง ปัจจุบันจึงมีจำนวนศาสนาแตกต่างกัน เช่น ๒๒๙ ข้อบ้าง ๒๕๐ ข้อบ้าง ถ้าพระพุทธเจ้าเป็นผู้บัญญัติศาสนาทั้งหมดจริง พระวินัยของทุกนิกายก็มีจำนวนศาสนาบทเท่ากัน ๓. พระสุโตเป็นที่เนื่องอธิบายส่วนใหญ่เกิดจากคณะสงฆ์ยุคหลังค่อย ๆ แต่งเติมเข่าไปโดยไม่มีเหตุผลสำคัญ ๆ ประการ คือ ๓. ภาษาบาลีที่ใช้ในเนื้อหาส่วนต่าง ๆ ของพระไตรปิฏกมีลักษณะภาษาเก่าใหม่ต่างกันมาก เหมือนภาษาของไทยปัจจุบันกับภาษาไทยสมันพอคุณอ่านพระสัมพุทธเจ้าในความสังขยานครั้งที่ ๑ จริง ลักษณะของภาษาที่ใช้ก็คล้ายกันความสำมารถคล้ายกัน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More