นาคหลวง: ประสบการณ์การบวชจากมุมมองของพระมหาภูวุฒิ : หน้า 304/368

ข้อความในภาพที่ได้จาก OCR คือ: คำว่า "นาคหลวง" พระมหาภูวุฒิ ธมฺมฤทธิ์ ป.ธ.9 (นาคหลวง), ดร. อาตมามีโอกาสสบในช่วงปิดเทอม ตอนจบ ป.3 อายุ 9 ขวบ ที่วัดป่าภูเขาสันกั้นหมดแล้ว เหลืออยู่รูปเดียว จนวันที่สุดท้ายของการปิดเทอมจำต้องลุก อาตมามีรู้สึกกภูมิใจในการบวชอยู่ก่อนที่จะสึกเลยปลอมจนมาถึง * พอเปิดเทอม ทุกคนในโรงเรียนต่างก็รู้ว่านึกว่า อาตมาจะไปบวชมาระ เพราะไม่มีผมไม่มีคิ้วอยู่คนเดียวในโรงเรียน ปีเดียวมา ก็มาอธิษฐานรอบหนึ่ง รอบนี้ผู้ใหญ่ต่างเชื่อว่ามีความดีแล้ว ให้บวชไปเลย อาตมก็เลยคิดสนใจบวชยาว วันที่จะสิ้นสุดโครงการบวชภาคฤดูร้อนเป็นวันที่ 22 เมษายน อาตมามีโอกาสเจอหลวงพ่อที่คาสุขสุด เห็นญาติยอมเยอะและเต็มไปหมด แต่พอเห็นเสน่ห์น้อย ก็ให้พ่อไปถามให้บ่อยๆ อาตมาจำได้ยังไปกราบท่าน และได้กราบอายพรท่านว่า "ขอให้หลวงพ่อเป็นกัลยาณมิตรของโลกตลอดไป" สั้น ๆ อย่างนี้ และบอกต่อว่า "ผมมาขออยู่อยู่นี่ตลอด" แล้วท่านก็อนุญาต อาตมาจึงได้เงินที่ภูกวา (ศูนย์พยาบาลในปัจจุบัน) * สมัยก่อน หลังภูมิปิตเป็นใลง เป็นป่าหญ้าใลง ๆ คืมไผ่ มีใลง ๆ ไว้รถถามฝามงานบุญใหญ่ตอนด้จะมีปลดไตค์ส่องไปรอบ ๆ หมู่กิ้งอยู่กลางๆ เพื่อป้องกันคนมาตุภู พวกเราก็พากันท่อไวยากรณ์กันกลางทุ่งใล ่ ตามมุมที่ตนเองชอบ ต่างคนต่างท่อง ก็ได้บรราภาก เทงะไม่ต้องมีพระพี่เลี้ยงคุม ติด ๆ ดี 2 พากันลูกขึ้นมาท้อง * ด้วยความที่เป็นพื้นใลง อาตมาบ้านเพื่อน ๆ จึงท่องกันเสียงดังเต็มที่ในวงน จเราะโกนไปฝั่งนั้นก็โกนมา ก็ท่องไปใน มองไปทางไหนก็เห็นเพื่อน ๆ จับจ้องกันที่ เพื่อจะท่องใว้การณีเป็นรบารงกที่หาได้ง่ายๆในยุคนี้ * ด้วยความที่เราบวชตั้งแต่เด็ก เรามีความหวังว่าจะเป็นนาคหลวง สมัยก่อนนาคหลวง ยังไม่มีใครเป็นต้นแบบ ต่อมาเมื่อเพื่อนรุ่นเดียวกันเป็นต้นแบบให้ในายหลัง * ตอนนั้น หลวงพ่อท่านพูดถึงนาคหลวง ท่านยกย่องมากเลย ท่านยกย่องภาษาอาสี ยกย่องการเรียนภาษาบาลี ยกย่องผู้เรียน ท่านดูตามมโนปณิธานของหลวงปู่ ซึ่งหลวงปู่ท่านก็ย่อมการเรียนภาษาบาลี สมัยนี้ก็มีภารมุติพูดได้ว่า ถ้าเรานึกถึงยุคหลวงปู่ไม่ออก ให้ดูที่หลวงพ่อเก่า แล้วจะเห็นชัดว่าคงเป็นอย่างนั้นแหละ