ประสบการณ์การสอนและการพัฒนาตนเองในพระธรรม : หน้า 306/368

ปีนี้ อาตมาเจบจากความไม่พร้อมของวัด เวลาขึ้นกุฏิทุกกิไปเรียนสมาธิ เดินทางก็แทบไม่เป็น เองง่าย ๆ จบประโยค ๙ พร้อมกับประสบการณ์ชีวิต ไปเรียนก็ยาก กว่าจะแก่กก็ได้ภูมิใจทำให้ตนเองสมหวัง ทำให้อื่นสมหวัง และทำให้หลงพ่อสมหวังด้วย ในเมื่อจบแล้ว อาตมาจากทำความดีใจนี้ตั้งแต่ตอนจบ คืออยากจะมาช่วยผลงานน้อง ๆ ในคุ้งหลัง ด้วยการเป็นพระเพื่อสอนลูกและคนดูแล ตอนนั้นน้องดูแล้วพระก็แล้วรวย ๆ ไม่แปลกใจว่า หลวงพ่อท่านบอกว่าอยากให้เป็นระบบสอนน้อง คือ พี่แนะนุญ่าค่ำคติคุณเองอย่างไร หลวงพ่อสอนไว้ก็ไม่นานก็หยุดให้เป็นระบบแล้ว วันนี้บุตรเสร็จ ตอนกลับจากวัดพระแก้ว หลวงพ่อท่านบอกว่าหน้าบิกเศร้า เราเห็นคิดเห็นว่าหลวงพ่อให้ความสำคัญกับนาคหลวงมากๆ ไม่จํางวันดําๆ ท่านก็ไปที่หัวร้อน (สากล) แล้วเดินมาจับหัว “เอนดูเองง ๆ ได้ดี” คำพูดประโยคนี้เป็นเหมือนสิ่งที่หลวงพ่อท่านมาบอกหมายไว้ จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ยังเป็นพี่ยุ่งสายอาจญ เพื่อสร้างน้องรุ่นใหม่ ๆ ๑๓ ปีแล้วยังไม่ได้ไปไหน การที่ตามความเป็นพระเสี่ยง ทำให้ใจกระแสสองเวกเป็นพี่เสี่ยง ทำให้น้องที่เคยเป็น สามเสนตาม ๆ กันตามที่หลวงพ่อท่านอยากให้เราเป็น ทั้งหมดนี้คือความกล้าภูมิใจในชีวิตของอามา