ข้อความต้นฉบับในหน้า
กระแหม่สมชาย ธานวชูโชติ ม.ด., พ.ฮ.
แบบแพทย์ โดยถามเขาว่า เวลาเรามองเห็นสิ่งต่าง ๆ จะเป็นดอกไม้ หรือภาพวิวทิวทัศน์ เรามองเห็นเพราะอะไร เรื่องนี้เขาตอบได้สบาย เลยเพราะเป็นนักการแพทย์ เขาบอกว่าเป็นเพราะมีแสงไปกระทบ
สิ่งนั้นแล้ววิ่งมาเข้าตาเรา พอแสงเข้าตาเราก็จะผ่านเลนส์ตาแล้วไปตก
ที่ตราบน คืออัจฉริภาพซึ่งอยู่ด้านหลังของกระบอกตา เสร็จแล้วแสงก็จะ
ถูกเปลี่ยนเป็นสัญญาณประสาท วิ่งไปตามเส้นประสาทตา ไปที่สมอง
ส่วนท้ายทอยซึ่งเป็นศูนย์กลางการเห็น ทางการแพทย์เรียกว่า visual
area บางคนถูกตีที่ท้ายทอยแล้วเห็นดาวขึ้นระยิบระยับ ก็เป็นเพราะ
ถูกกระทบกระเทือนที่ศูนย์กลางการเห็นนี้เอง
ถ้าตามการแพทย์คำนี้คือว่าจอการเห็นครบแล้ว แต่ขอภาพ
บอกเขาไปว่า จริงแล้วนั้นยังไม่ครบ สัญญาณการเห็นจะต้องวิ่งจาก
ศูนย์กลางการเห็นที่สมองไปที่ใจเสี่ยงก่อน วงจรการเห็นจะครบถ้วน
ถ้าไม่เชื่อให้ลองสังเกตดู บางครั้งรายันมองไปนอกหน้าต่างด้วยใจ
เหมือนไล่ไปคิดถึงเรื่องอื่น อาจจะฟังเพลงอยู่หรือคิดนั่นคิดนี่อยู่อย่างตาม
พอสักพักเราหันหน้ากลับมา ถามใครถามเราว่า เมื่อลักษุเรามองออก
ไปทางหน้าต่างเราเห็นอะไร เราจะพบว่าเราไม่รู้เหมือนกันว่าเห็นอะไร
ถามขณะขณะเรามองผ่านหน้าต่างอยู่นั้น มีแสงวิ่งไปรกระทบภาพผิว
ทิวทัศน์ข้างหน้าแล้วเข้าตาของเราไหม คำตอบคือ มันเป็นอัตโนมัติอยู่
แล้ว เมื่อแสงเข้าตาก็จะวิ่งไปที่จอรับภาพแล้วถูกแปลเป็นสัญญาณ
ประสาทไปตามเส้นประสาท แล้วส่งสัญญาณไปส่วนตายยอด
ที่ศูนย์กลางการเห็นเป็นอัตโนมัติ แล้วทำไมเราถึงไม่เห็น เพราะขณะ