ข้อความต้นฉบับในหน้า
จารึก ณรงค์ใหม่ ก็ยังรักอยู่นะ แต่ว่าความแน่นอนก็ไม่ได้ดังขนาดพ่อแม่มุ่งหวัง เขาก็จะไปกับเพื่อนของเขา เพื่อนชวนไปเที่ยวไปช้อปปิ้งก็ไป ไปดูหนังก็ไป จนบางทีพ่อแม่เริ่มเป็นห่วงว่า ลูกจะเสียหรือเปล่า ทั้ง ๆ ที่ชมวัดตั้งแต่ยังเล็ก แต่พอโตเป็นวัยรุ่น พ่อแม่ยังต้องเป็นห่วงว่าจะแยกออกนอกกลุ่มออกทาง เพราะเพื่ิอนดีไป
แต่มีเด็กอีกส่วนหนึ่งที่มาวัดเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้พึ่งการอบรมของพ่อแม่อย่างเดียวย เพราะพ่อคุณแม่ลาด ให้ลูกไปช่วยงานอาสาสมัครแผนกต่าง ๆ ด้วย ช่วยรับบุญ อยู่ฝ่ายสถานีบ้าง ต้อนรับบ้าง ปฏิสันถาร โภชนาการ จราจร ฯลฯ ลูกชอบงานประเภทไหนก็ไปช่วยงานประเภทนั้น พอไม่ช่วย เขาก็จะมีเพื่อนที่เป็นอาสาสมัครช่วยงานอยู่หน่วยเดียวกัน มีสังคมชาววัดของตนเอง เป็นเครือข่ายคนดีแม้โตขึ้น เพื่อนที่มาช่วยงานวัดด้วยกัน ก็จะชวนกันในทางดีโดยพ่อแม่ไม่ต้องกังวลใจ พ่อแม่ไม่ต้องเคี่ยวเข็มว่าวัด เขามาของเขาเอง เพราะเขารู้สึกว่ามีเพื่อนรออยู่ ไกลยังเขาเมะเพื่อนที่คุ้นเคยกันถูกคอด รักบุญด้วยกัน คุยเรื่องธรรมะด้วยกัน แล้วก็ถึงกันไปดี นี่คือเครือข่ายคนดีซึ่งมีอิทธิพลไม่น้อยกว่าการอบรมปลูกฝังของพ่อแม่เลย แต่คนจำนวนไม่น้อยยังตรงนี้ แล้วมานั่งนี้ก็เสียใจที่ลูกไม่ได้ดั่งที่ตั้งใจไว้ บางคนมาพบวัดมาเข้าชมรมพุทธตอนเข้ามอยูมหาวิทยาลัยแล้ว ใหม่ ๆ ก็ไม่ได้ศรัทธาอะไรมาก แต่เมื่อเข้าชมรมพุทธมี กิจกรรมมาก กำลังคนที่น้อยไม่เพียง สมาชิกลิ้งต้องไปชวนเพื่อน ๆ คนรู้จักมาช่วยงาน เริ่มแรกคนถูกชวนเขาอาจไม่ได้ศรัทธาอะไรนัก แต่พอ