การเรียนรู้และการรับผิดชอบของเด็ก ทันโลกทันธรรม 1 หน้า 75
หน้าที่ 75 / 101

สรุปเนื้อหา

ในเรื่องนี้พูดถึงการที่แม่อนุญาตให้ลูกไปเล่นด้วยมีดด้ายด้านเพื่อให้ลูกได้เรียนรู้ที่จะดูแลตัวเองและรับผิดชอบแม้ว่าจะมีความเสี่ยงที่จะบาดแผล ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการเรียนรู้จากประสบการณ์ และการสอนเด็กให้เข้าใจถึงผลที่ตามมาของการกระทำตัวเอง ลูกสาวเมื่อถูกมีดบาดก็รู้สึกทันทีถึงแสบ และต้องทำแผลเองเพื่อเรียนรู้การจัดการกับสถานการณ์นี้ โดยมีการสื่อสารกับแม่ก่อนการไปเล่นไม่ให้ร้องไห้เมื่อเกิดบาดแผล.

หัวข้อประเด็น

-เรียนรู้จากประสบการณ์
-การรับผิดชอบของเด็ก
-การสอนความปลอดภัย
-การจัดการกับความเจ็บปวด

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เล่มไหม่นะ" คือเป็นเล่มที่มีด้านที่ดีที่สุด เพราะถ้าขืนให้ไปหยิบเอาเล่มที่คมปลาบไปเล่น ลูกกลับมาหารแม่อีกทีลูกอาจจะบอกว่า "แม่ นี่มันด้วนไปแล้ว" ถึงตอนนั้นจะทำอย่างไร ดังนั้นจะต้องอนุญาตให้เล่นแต่ให้เอาด้ามที่มันด้านที่สุด เมื่อบุตรไปแล้ว พระเดชพระคุณหลวงพ่อก็ถามเพื่อนว่า "คิดว่าจะบาดไหม" เพื่อนตอบ "บาด ยังไงก็บาด" ฟังก็แรกหลวงพ่อท่านก็ตกใจว่า รู้ทั้งรู้ว่ามันจะบาด ทำไมยอมให้ลูกไปเล่น เพื่อนบอกว่าลูกอายุ 5 ขวบแล้ว กำลังจะเข้าโรงเรียน ถึงคราวต้องทำตัวเราไปแล้ว เด็กก็จะเรียนรู้ที่จะดูแลตัวเอง และรู้จักรับผิดชอบตัวเอง นั่นคือเหตุผลที่เขาอนุญาตให้ไปเล่น ทั้ง ๆ ที่เขารู้ว่าจะต้องบาด ปรากฏว่าลิงถึง 10 นาที ลูกสาวตัวน้อยกลับมาพร้อมยิ้มนี้นิวมา ก่อนเลย "มันมี" ปากซักเบะแล้วเพราะถูกมีดบาด ถึงแม่ไม่มีบาดแผลอะไรมา เพราะมีดที่ว่า แต่มันคือโดนเข้าไปแล้ว แม่บอกเลย "ดูสัญญาแล้วนะ ว่ายูจะไม่ร้อง" ลูกตอบ "ก็ไออย่างไม่ใด้ร้องนะ" ปากซักเบะแล้วแต่ยังไม่ร้อง ต้องฝันกลั้นไว้เพราะสัญญากับแม่แล้ว แม่ก็เลยบอกต่อ "เอ้า...นี้ ทิ้งเจออยู่นี้ ยูทำแผลเองนะ" เด็กเอานิ้วช้อนคว้าไปข้างหลังเลยเพราะรู้ว่ามันแสบ เคยเป็นแผลแล้วแม่ทำแผลให้ จึงรู้ว่าทิ้งเจอร้มแสบรีบร้อนนี้ควับเลยนะ www.kalyanamitra.org
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More