ข้อความต้นฉบับในหน้า
220
ธรรมดาวิชวารววารวิจารณ์พระพุทธศาสนา
ปีที่ 7 ฉบับที่ 12 (ฉบับรวมเล่ม 12) ปี 2564
บทที่ 2 การแบ่งขยายของแนวคิด “ศูนย์ตา” : ปรัชญาปรมิตาสูตร¹ (ตอนแรก)
พระสูตรแรกในพระพุทธศาสนาหยาน
อาจารย์ : ต่อจากนี้ไป เราจะกล่าวถึงสาเหตุการกำเนิด
พระสูตรมหายาน เช่น ปรัชญาปรมิตาสูตร² สัตถรรมปุณฑริกสูตร³
อวดสกสูตร⁴ เป็นต้น รวมถึงแนวคิดต่าง ๆ ที่ปรากฏในพระสูตรเหล่านี้
ไปตามลำดับ เพราะแม้เราจะเรียกคัมภีร์เหล่านี้โดยรวมว่า “พระสูตร
มหายาน” ก็ตาม แต่แนวคิดที่ปรากฏในแต่ละพระสูตรนี้ มีความ
แตกต่างกัน กล่าวคือ แม้พระสูตรเหล่านี้จะมีแนวคิดในเรื่องที่ว่า “เร
าสามารถดำเนินอยู่บนเส้นทางที่จะนำไปสู่ความเป็นพุทธได้ โดยยิ่ง
ครองเพศคนทั้งหลายใน ‘เหมือนกัน’ แต่ว่า วิธีการและกระบวนการไปสู่
ความเป็นพระพุทธเจ้านั้น มีความแตกต่างกัน
เราจะม beginningด้วยพระสูตรที่กล่าวกันว่าเก่าแก่ที่สุดในบรรดา
พระสูตรมหายานทั้งหลาย นั่นคือ “ปรัชญาปรมิตาสูตร” แต่ถ้าจะ
กล่าวถึง “ปรัชญาปรมิตาสูตร” ก็เหมือนจะไม่ค่อยคุ้นเคยกันสักเท่าใด
แต่กล่าวถึง “ปรัชญาปรมิตาหฤทัยสูตร⁵ น่าจะพอคุ้นเคยกันบ้าง
1 บทที่ 2 เริ่มจากหน้า 45 เป็นต้นไป
2 ผู้แปล : ภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 満若経 (hanyakyō)
3 ผู้แปล : ภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 法華経 (hokekyo)
4 ผู้แปล : ภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 華嚴経 (kegonkyō)
5 『般若心経』 (hannyashingyō) ชื่อเต็มว่า『般若波羅蜜多心経』(hannyaharamitashingyō) ในประเทศญี่ปุ่น ฉบับที่ได้รับความนิยม คือ ฉบับแปล
ภาษาจีนโบราณของพระเสวนาจัง (玄奘 genjō : 600/602-664) เป็นพระสูตรที่
มีอักษรจีนอยู่เพียง 262 อักษรเท่านั้น สำหรับฉบับนี้บันทึกด้วยภาษาสันสกฤตนั้น