การเดินทางสู่สวรรค์และนรก : หน้า 32/171

เวลาเดินทางไป มันไปด้วยลักษณะที่ไม่มีเสื้อผ้า มีแต่เครื่อง พันธนาการที่เขาใส่กันอยู่ มันจะตกดกตใจ ถูกคุมตัวไปก็ไปลับสั้น ข้างแขวนอยู่ที่น้ำนำพิพาทอีก มีสิงแวล้องที่เห็นแล้วน่าสะพรึงกลัว ใจยิ่งหมอง หดหู่หนักเข้าไปอึก พอถึงครารภประกาศชื่อ ตัวเดินตามเข้าไปในสถานที่เปลือยเปล่า มีคนคุมไป มีเครื่องพันธนาการ ไปหวาดเสียอีก ตอนไปนั่งอยู่หน้าบัลลังค์ ถ้าโชคดีเขาอายเรื่องบุญมาให้ดู ก่อน พระสึกได้เป็นภาพพื้นมา บุญถึงจะ ส่งนำเราหลุดออกมา ก่อนจะมารับบุญที่เขาถูทีศไปให้ ซึ่งมันนี้ที่เก็บ อยู่ ที่ว่างบุญไปคอยอยู่ที่ยืนโลก แล้วถึงมีขั้นตอนกันออกมา กว่าจะหลุดออกมาจากตรงนั้นได้ เพราะบุญส่งผลในภายในหลัง มันก็ ออกสั่นขวีขวาน ว่าจะเดินทางไปตามกำลังแห่งบุญไปสู่โลกก็ต้อง ผ่านขั้นตอนนั้นก่อน เราไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น จะเห็นว่า นรกสวรรคมันเกี่ยวข้องกับตัวเรา ไม่ใช่เพียงใกล้ตัว หรือเข้าใจผิดว่าไกลตัว จนไม่ศึกษา แล้วก็ไม่ใกล้ตัว มาศึกษาบ้าง แต่ มันเกี่ยวกับตัวเอง จึงต้องศึกษา เพราะฉะนั้นมันนี่ถึงบุญเอาไว้ทุกวัน ให้ม่าเสมอ จนติดเป็นนิสัย