การฝึกสมาธิเพื่อความสุข : หน้า 166/171

๕. เมื่อเลิกจากนั่งสมาธิแล้ว ให้ตั้งใจไว้ที่ศูนย์กลางกายที่เดียวไม่ว่าจจะอยู่ในอริยาบทใดก็ตาม เช่น ยืน เดิน นอน หรือย่างฐานที่ตั้งจิตไปไว้ที่อื่นเป็นอันขาด ให้ตั้งใจบริกรรมภาวนา พร้อมกับนึกถึงบริกรรมมิคิดเป็นดวงแก้วใสสรอคู่กันตลอดไป ๖. นิมิตต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น จะต้องน้อมไปตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกายทั้งหมด ถ้นิมิตเกิดขึ้นแล้วหายไป ก็ไม่ต้องตามหา ให้กวนนานประคองใจต่อไปตามปกติ ในที่สุดจิตสงบ นิมิตยอมหปรากฏขึ้นใหม่อีก การฝึกสมาธิเบื้องต้นเท่าที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ย่อมเป็นปัจจัยให้เกิดความสุขได้ เมื่อชำระปฏิบัติอยู่เสมอ ๆ ไม่ทอดทิ้ง จนได้ดวงประมุรรคแล้ว ก็ให้มันประคองรักษาดวงประมุรรคนี้ไว้ตลอดชีวิตดำรงอยู่ในศีลธรรมอันดี ย่อมเป็นหลักประกันได้ว่า ได้พี่ของชีวิตที่ถูกต้องดีงาม ที่จะส่งผลให้เป็นผู้มีความสุข ความเจริญ ทั่งในภาชาตินี้และภพชาติหน้า เด็กเกราผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่เมตตาเด็ก ทุกคนมีความรักใคร่ สามาคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน หากสามารถแนะนำต่อ ๆ กันไป ขยายไปยังเหล่ามนุษย์ชาติด่อยไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ สันติสุขอันโพลงที่ทุกคนใฝฝันก้อย่อมบังเกิดขึ้นอย่างแน่นอน