ข้อความต้นฉบับในหน้า
มีความอัศจรรย์ของิกฺุหหนุ่มวัย 33 ปี ซึ่งยังไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรเลยเกี่ยวกับหนทางไปนิพพาน ได้ศึกษาแต่พระปริยัติ แล้วในที่สุดวันนั้น ตามประวัติที่ท่านบันทึกเอาไว้ ท่านได้ทำความเพียรที่วัดโบสถ์บน บางคูเวียง ปัจจุบันนี้ในโบสถ์นั้นก็ยังมีพระพุทธรูปองค์ดังเดิมอยู่ ที่นั่นก็คือกลุ่ม ๆ ดอน ๆ ไม่ราบเรียบ ท่านก็เลือกเอามุมหนึ่งเป็นสถานที่นั่งสมาธิ ตัดสินใจอมสละชีวิต เอาน้ำจุ่มน้ำมันก้าดเพื่อจะขัดขวัญกันมดที่เต่าตามช่องแตกของพื้นหินไม่ให้มารบกวน แต่ดีดไปได้ครึ่งหนึ่งท่านก็นึกทะลุทัศนียภาพว่า สละชีวิตแล้วงามกลมกล่อมดี จึงตัดสินใจหลับตาปล่อยชีวิตไปเลย
ท่านบอกว่า ค่อนคืนที่เดียวจึงได้รับบรรลุถึงธรรมกาย บรรลุถึงธรรมกายแล้วท่านก็รบก้โอ! มันยากอย่างนี้เอง มันต้องดับก่อนแล้วจึงเกิด คือ ใดต้องหยุดต้องนั่งเสียก่อน ถูกส่วนถึงจะเห็นไปตามลำดับ เห็นไปได้ ๕ กายจนกระทั่งกายธรรม พอถึงกายธรรมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เข้ารู้ว่านี้แหละ คือ กายธรรม เป็นกายตรัสรู้ธรรมอยู่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7
ท่านตรวจตรานับนับดูอย่างดีทีเดียว จนกระทั้นมั่นใจว่า นี่ถูกทาง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ท่านก็ทบทวนทำความเพียรไปทั้งคืน