การศึกษาพุทธธรรมและปฏิบัติเป้าหมาย : หน้า 91/171

อ่านได้ว่า: "ต้องอ่าน ต้องศึกษา ท่านอ่านหมดในพระไตรปิฎก แล้วก็ปฏิบัติตัวเอง เรื่องมา ไม่ว่าจะเว้นในการปฎิบัติเลยแม้แต่วันเดียว รู้ข่าวคราวว่า ครูไหน สำนักไหนมีการปฏิบัติ ก็อมตนเข้าไปเป็นศิษย์ไปศึกษา ได้เข้าสู่ที่สุด แห่งความรู้ของครูบาอาจารย์ ซึ่งได้แค่ดวงสว่างปรากฏอยู่ แล้วครูก็ชวนท่านช่วยกันสอนศิษย์เช่นเดียวกับครูบาอาจารย์ของท่าน แต่พระเดชพระคุณหลวงปู่ดาบมีความคิดว่า ความคิดนี้เหมือนทางอิ่งนิดเดียว จะไปเป็นครูเขาได้อย่างไร ท่านจึงกราบลามด้วยความเคารพ แล้วก็ไปศึกษาวิธีการต่างๆ ที่มีปรากฏอยู่ในวิสุทธิมรรค ๔๐ วิธี ก็ศึกษากันมาทั่วหมดทุกสำนัก แต่ก็ยังไม่จุใจ เพราะท่านมีความรู้สึกว่า ยังไม่ถึงจุดของความรำคาญ ที่ได้ศึกษาภาคปริยัติมาในที่สุดหลังจากที่ศึกษาทั้งทฤษฎีและปฏิบัติตามสำนักต่างๆ มาจนอย่างเข้าพรรษาที่ ๑๒ ของการบวช ในกลางพรรษาขึ้น ๑๕ คำ เดือน ๑๐ ท่านก็ได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่า “วันนี้นี่แหม่เป็นกัน ถ้าหากว่าไม่ได้บรรลุธรรมที่พระสัมมาสัม พุทธเจ้าทรงบรรลุ จะไม่ลูกจากที่ นั่งปล่อยชีวิตอย่างนี้เรื่อยไป แม้เนื้อเลือดจะแห้งเหือดหายไป เหลือแต่กระดูกหนังช่างมัน ถ้าไม่รู้ไม่เห็นธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ได้ตายเงอะ”