การรักษาศีลและกฎแห่งกรรม : หน้า 8/132

เมื่อพรานใจบาปได้งามาเรียบร้อยแล้ว ก็เดิน ออกจากป่าไป ครั้นละสายตาพระโพธิสัตว์เท่านั้น แผ่นดินได้แยกออก และมีเปลวไฟแลบออกมาจาก มหานรกสูบเอาคนเนรคุณลงไปสู่อเวจีมหานรกทันที รุกขเทวดาที่สิงสถิตอยู่ ณ ราวป่าแห่งนั้น ได้เห็น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ถึงกับเปล่งอุทานขึ้นว่า พระโพธิสัตว์ ท่านเข้าใจกฏแห่งกรรม และมีเป้าหมายยิ่งใหญ่ มุ่งรักษาศีล ให้บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างเดียว แม้จะให้สมบัติจักรพรรดิแก่คนชั่ว ก็ไม่อาจทำให้ เกิดความพอใจได้ ถึงแม้จะให้แผ่นดินทั้งหมดแก่ คนอกตัญญู ก็ไม่อาจทำให้เขาพอใจได้เช่นกัน ท่านสาธุชนทั้งหลาย คนทั่วไปมักมองแต่ ประโยชน์เฉพาะหน้าเป็นหลัก มิได้มองข้ามชาติ จึง ยอมเสียศีลเสียสัตย์ ไม่ยอมให้ใครมาเบียดเบียน ทำร้ายตนเอง แต่พระโพธิสัตว์ท่านเข้าใจกฎแห่ง กรรม และมีเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ มุ่งรักษาศีลให้ บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างเดียว ท่านจึงยอมตายแต่ไม่ ยอมเสียศีลเป็นอันขาด ซึ่งท่านก็ทำอย่างนี้มา นับภพนับชาติไม่ถ้วน จึงถือว่าเป็นสุดยอดวีรบุรุษ บุคคลต้นแบบของโลกและจักรวาล ที่นักสร้างบารมี ทั้งหลายต้องดำเนินรอยตาม ...ศีลเป็นกำลังไม่มีที่เปรียบ ศีลเป็นอาวุธอัน ท่านจึงยอมตาย สูงสุด แต่ไม่ยอมเสียศีลเป็นอันขาด ...ศีลเป็นเครื่องอาภรณ์อันประเสริฐ ศีลเป็น เกราะป้องกันภัยอย่างอัศจรรย์...