ข้อความต้นฉบับในหน้า
ด้วยเหตุนี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงให้ความสำคัญต่อการสร้างความดีอย่างเป็น
ทีม โดยตรัสแสดงไว้ใน “อปริหานิยธรรม” ว่า
9.
หมั่นประชุมกันเป็นเนืองนิตย์
๒. พร้อมเพรียงกันประชุม พร้อมเพรียงกันเลิกประชุม พร้อมเพรียงกันทำกิจจึงจะทำ
ก. ไม่บัญญัติสิ่งที่พระพุทธองค์มิได้บัญญัติขึ้น ไม่ถอนสิ่งที่พระพุทธองค์บัญญัติไว้แล้ว
ถือปฏิบัติมั่นอยู่ในสิกขาบทที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้
๓.
๔. ให้ความสักการะ เคารพ นับถือ บูชา ผู้ใหญ่ที่เป็นประธาน ให้ความสำคัญใน
ถ้อยคำของท่านว่าเป็นสิ่งควรรับฟัง
๕. ไม่ลุแก่อำนาจของตัณหาที่ก่อให้เกิดภพใหม่ที่เกิดขึ้นแล้วในใจ
5. ยินดีในการบำเพ็ญภาวนาในเสนาสนะป่า
๗.
ตั้งใจอยู่ว่า เพื่อนผู้ประพฤติพรหมจรรย์ ผู้มีศีลงดงามที่ยังไม่มา ก็ขอให้ได้มา
ที่มาแล้ว ขอให้อยู่อย่างผาสุก
การสร้างความดีแบบเป็นทีมนั้น มีความสำคัญอย่างใหญ่หลวงต่อการฝึกฝนอบรม
ตนเองยิ่งนัก พระพุทธองค์ถึงกับทรงมีรับสั่งว่า หากหมู่ภิกษุสงฆ์ปฏิบัติต่ออปริหานิยธรรม
นี้อย่างเคร่งครัด แม้พระองค์เสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว พระพุทธศาสนาก็จะไม่มี
วันเสื่อมสลาย
ดังนั้น การชักชวนหมู่ญาติสนิทมิตรสหายให้สร้างบุญร่วมกันเป็นประจำ ก็ถือว่าเป็น
การปฏิบัติอปริหานิยธรรมร่วมกันอย่างเคร่งครัดได้เหมือนกัน เพราะทำให้เกิดความสามัคคี
ในการอยู่ร่วมกัน เกิดแนวร่วมในการทำทาน การรักษาศีล และเจริญภาวนา เพื่อสั่งสมบุญ
และกำจัดทุกข์จากอำนาจกิเลสอย่างเป็นทีมนั่นเอง
๔. พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาเดียวในโลกที่สอนวิธีกำจัดทุกข์
ตราบใดที่ยังไม่หมดสิ้นกิเลส มนุษย์ทุกชาติ ทุกศาสนา ทุกเผ่าพันธุ์ ก็จะต้องเวียน
ว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสารกันต่อไปอย่างไม่รู้จบรู้สิ้น ยิ่งเวียนว่ายตายเกิดนานเท่าใดยิ่ง
ทุกข์มากเท่านั้น
ประจำชีวิตทั้ง
ครั้นเมื่อเราถือกำเนิดขึ้นในภพชาติใหม่ สิ่งที่ต้องเผชิญกันใหม่ ก็คือปัญหาทุกข์
๓ ประเภท คือ ทุกข์จากการดำรงชีพ ทุกข์จากการอยู่ร่วมกัน และทุกข์
จากอำนาจกิเลส นอกจากนี้ก็ต้องแสวงหาความรู้พื้นฐานในการดำเนินชีวิตอีก ๓ ประการ
เพื่อรับมือกับความทุกข์ทั้ง ๓ ประเภทดังกล่าวแล้ว คือ ความรู้พื้นฐานเพื่อสุขภาพ ความรู้
พื้นฐานเพื่อการทำมาหากิน ความรู้พื้นฐานเพื่อการพัฒนาจิตใจ จากนั้นสิ่งที่ตามมาก็คือ
ความแก่ ความเจ็บ และจบลงด้วยความตาย ก่อนจะเริ่มด้วยการเกิดใหม่อีกครั้ง วนเวียน
กันอยู่แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หลังจากละโลกไปแล้ว ความรู้ที่สะสมไว้จากการต่อสู้กับความทุกข์มาตลอดชีวิต
ไม่ว่าจะศึกษาค้นคว้ามามากเท่าใดก็ต้องทิ้งไปและลืมไปจนหมดสิ้น ครั้นเมื่อไปเกิดใน
ด