บันทึกพระธุดงค์: เส้นทางแห่งการสร้างบารมี : หน้า 26/132

๒๔ บันทึก..พระธุดงค์ พระพุทธศาสนาจะต้องตั้งมั่นด้วยมือเรา ตั้งแต่วันแรกของการเดินธุดงค์จนถึงวันนี้ อาตมารู้สึกปลื้มใจมากที่เห็นภาพของ ตัวเองเป็นหนึ่งในกองพันสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ อาตมาดีใจที่มีโอกาสสร้าง บารมี ๑๐ ทัศ อย่างเต็มเปี่ยมในเวลาที่มีเหลืออยู่จำกัดบนโลกมนุษย์ใบนี้ การเดินธุดงค์ครั้งนี้นำสิ่งที่ปลื้มที่สุดในชีวิตมาให้อาตมาเลยก็ว่าได้ เพราะอาตมา ได้เห็นโยมพ่อกับโยมแม่ของอาตมาซึ่งอยู่ที่จังหวัดนครปฐม ขี่รถมอเตอร์ไซค์มาจาก จังหวัดนครปฐม เพื่อมาดักรอโปรยกลีบกุหลาบให้อาตมาตามที่ต่าง ๆ ถึงวันละ ๓-๔ รอบ ทุกวันเลย และทุกครั้งที่อาตมาเจอท่าน อาตมาก็จะได้ยินถ้อยคำปลื้ม ๆ จาก ท่านทั้งสอง นั่นคือ “พ่อกับแม่ขออนุโมทนาบุญด้วยนะ” ซึ่งถ้อยคำนั้นทำให้อาตมามี ความสุขใจ และเกิดความตั้งใจว่า อาตมาจะฝึกตัวในการเป็นพระแท้ให้ดีที่สุด เพื่อ ให้ท่านทั้งสองได้บุญกับอาตมามาก ๆ นอกจากนี้ อาตมายังมีความปลื้มปีติใจมาก ที่ ตนเองได้ร่วมสร้างตำนานธุดงค์ประวัติศาสตร์ครั้งนี้ ซึ่งเป็นธุดงค์ที่จะทำให้พระพุทธ ศาสนาของเรากลับมาเจริญรุ่งเรืองเฟื่องฟูด้วยวิชชาธรรมกายของหลวงปู่วัดปากน้ำ และพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่อาตมาปลื้มไม่มีวันลืม ก็คือ การได้เห็นหน้าหลวงพ่อใกล้ ๆ และได้นั่งสมาธิกับหลวงพ่อที่ห้องแก้วสารพัดนึก พอนึกถึงทีไร ก็ทำให้อาตมาอยากย้อนเวลากลับไป ณ ตอนนั้นอีก เพราะอาตมามี ความสุขมาก การได้มาบวชในโครงการของหลวงพ่อ ทำให้อาตมาและเพื่อน ๆ พระธรรมทายาท อบ ป