การกลับสู่ธรรมะและการนั่งสมาธิ : หน้า 49/132

ก็ลาสิกขา แล้วก็ห่างหายไป ไม่ได้ไปวัดพระธรรมกาย อีกเลย จนกระทั่งปี ๒๕๕๓ มีผู้นำบุญชวนให้ไป วัดพระธรรมกายอีก คราวนี้วัดเปลี่ยนแปลงไปมาก สวยงามมาก ทำให้ไม่ว่าจะเดินไปตรงไหนหรือมอง เห็นอะไรก็ประทับใจไปทุกอย่างเลย ตั้งแต่นั้นเป็น ต้นมา อาตมาก็มุ่งหน้าสร้างบารมีและทำตามคำสอน ของหลวงพ่อทุกอย่าง ไปวัดทุกวันอาทิตย์ ทำบุญ ทุกบุญ ชวนคนไปวัด ชวนคนไปบวชและอาตมา ยังนั่งสมาธิทุกวันอีกด้วย “อาตมาไม่ได้คุ้นเคยกับคุณยายอาจารย์ฯ เป็น การส่วนตัว แต่พอบวชแล้วก็นึกถึงคุณยายฯ ตลอด เลยนึกจนรู้สึกว่าคุณยายเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจ และพอได้ฟังเรื่องราวของคุณยายไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อาตมาจะรู้สึกซึ้งใจในพระคุณของท่าน คุณยายเป็น ผู้หญิงร่างเล็ก ๆ แต่สร้างวัดที่ดีขนาดนี้ได้ เป็นเรื่อง ที่น่าทึ่งมาก ส่วนเรื่องความสะอาดความมีระเบียบ ที่ท่านสอนไว้ พออาตมาตั้งใจทำตาม ไม่เพียงแต่ จะมีระเบียบมากขึ้นเท่านั้น แต่ทำให้เวลานั่งสมาธิ ใจก็สงบง่ายมากขึ้นด้วย อาตมาคิดว่าเรื่องความ สะอาดที่คุณยายสอนไว้เป็นเรื่องที่ดีกับจิตของเรา โดยตรง เป็นการฝึกสติอย่างแท้จริง ทำให้สมาธิของ อาตมาก้าวหน้าขึ้นเรื่อย ๆ 66 อาตมาคิดว่า เรื่องความสะอาด ที่คุณยายสอนไว้ เป็นเรื่องที่ดีกับ จิตของเราโดยตรง เป็นการฝึกสติอย่างแท้จริง ทำให้สมาธิของอาตมา ก้าวหน้าขึ้นเรื่อย ๆ " “ตอนนี้เวลานั่งสมาธิ อาตมาจะนึกถึงคุณยาย และภาวนา “สัมมา อะระหัง” เยอะ ๆ พอใจนิ่ง แล้ว ดวงแก้วก็เกิดขึ้นมาเลย อาตมาเห็นดวงแก้วอยู่ ตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เป็นดวงเล็ก ๆ เท่ากับ เมล็ดถั่วเขียว ที่แผ่แสงสว่างเหมือนดวงตะวันขยาย ใหญ่ออกมาเรื่อย ๆ จนล้นตัวอาตมาไปไกลมาก ๆ แล้วอาตมาก็รู้สึกเหมือนกายเรา จิตเรา เข้าไปผูก กับดวงแก้ว เป็นหนึ่งเดียวกันกับดวงแก้ว ตัวเราก็ไม่มี สภาวะรอบ ๆ ตัวก็ไม่มี มีแต่ดวงแก้วกับความสว่าง เท่านั้น ตอนนั้นจิตของอาตมาสงบมาก เวลาที่จิต สงบอย่างนี้ อาตมารู้สึกสบายใจจริง ๆ ทำให้ มั่นใจมากขึ้นว่าเรากำลังจะเป็นพระแท้อย่างสมบูรณ์ แล้ว พอเลิกนั่งแล้วดวงแก้วก็ยังอยู่ และไม่ว่าจะทำ อะไรอาตมาก็จะภาวนา “สัมมา อะระหัง” ตลอดทุก ลมหายใจเข้าออก ทำให้ดวงแก้วยังอยู่ในกลางท้อง แบบใสสว่างตลอดเวลา ตอนนี้จิตใจของอาตมาสงบ มาก เย็นมาก มีความสุขมาก และสามารถตัดเรื่อง ที่จะเข้ามากระทบกระแทกใจได้ง่าย ๆ ไม่ผูกพัน ไม่ทุกข์กับสิ่งที่มากระทบ