ชีวิตและการเดินทางของแอน บาร์ตัน : หน้า 35/84

ดังชีวิตของสองเพื่อนสนิท จากประเทศออสเตรเลีย แอน บาร์ตัน เธอพ้นจากความตายได้อย่างหวุดหวิด และศูนย์กลางกายได้ฉุดชีวิต ของเธอให้พ้นจากอ้อมกอดของมฤตยู และแอน ลาควา ผู้ค้นพบแผนที่ การเดินทางของชีวิตหลังจากที่ค้นหามานาน แอน บาร์ตัน ครูสอนภาษาอังกฤษของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในเมือง BURWOOD ประเทศออสเตรเลีย เธอเล่าความขมขื่นของชีวิตให้ฟังว่า “ในปี พ.ศ. ๒๕๔๑ ฉันต้องพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่หลวง ลูกสาวคนเล็กของฉันประสบ อุบัติเหตุเสียชีวิต ด้วยวัยเพียง ๗ ขวบเท่านั้น สร้างความทุกข์ระทมแก่ทุกคนใน ครอบครัวเป็นอย่างยิ่ง เพราะเธอเป็นเด็กน่ารักและเป็นขวัญใจของครอบครัว ฉันจะต้องสงบจิตใจ ปลอบใจตัวเอง สามี และลูกสาวที่เหลืออีก นอนไม่หลับ ต้องทานยาระงับประสาท แต่ก็ยิ่งทำให้รู้สึกกระวนกระวายมากขึ้น ฉันได้ไปขอคำปรึกษาจากจิตแพทย์ เวลาที่คุยกับหมอก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอออกจาก ห้องของหมอได้พักใหญ่ ความเศร้ากลับถาโถมเข้ามาในใจอีกครั้งแล้วครั้งเล่า และพอได้ปรึกษากับเพื่อนสนิท ก็เป็นเหมือนเดิม ตอนคุยก็รู้สึกดี แต่หลังจาก คุยกันแล้วความโศกเศร้าก็ยังคงติดอยู่ในใจฉัน อีก ๒ ปีผ่านไป ฉันยังคงจมอยู่ กับความทุกข์.. ๒ คน ฉัน จนกระทั่งวันหนึ่งฉันสังเกตเห็นว่า มีพระภิกษุห่มจีวรสีเหลือง นั่งอยู่ใน ห้องรับแขก ท่านส่งยิ้มให้ฉันด้วยความเบิกบาน ท่านขอให้ฉันสอนภาษาอังกฤษ ด้านการออกเสียงให้ และฉันก็ได้บอกกับท่านว่า "ดิฉันไม่ขอรับปัจจัยค่าสอน แต่ ฉันจะดีใจมากกว่า หากฉันสอนภาษาอังกฤษให้แก่ท่าน และท่านก็สอนสมาธิให้ แก่ฉัน" ท่านตอบตกลงด้วยความเมตตา ซึ่งทำให้ฉันได้รู้จักกับศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ และเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญของชีวิตฉันในเวลาต่อมา 5 ปีผ่านไป นับจากวันที่สูญเสียลูกสาว เธอใกล้จะทำใจได้บ้างแล้ว แต่ดู เหมือนว่าบางสิ่งในด้านมืดไม่ปรารถนาให้เป็นเช่นนั้น และทิ้งทุ่นปัญหาของชีวิต รังควาญเธออีกระลอก คราวก่อนสูญเสียลูก แต่คราวนี้เธอกำลังสูญเสียคู่ชีวิต เพราะสามีที่เคยร่วมชีวิตกันมาขอแยกทาง "ฉันเครียดอย่างหนัก เราแต่งงาน อยู่กินกันมาถึง ๑๖ ปี ใช้ชีวิตคู่ผจญความยากลำบาก ประคับประคองทำทุกอย่าง มาด้วยกัน อยู่ดีๆ เขาก็เดินออกจากชีวิตของฉันโดยไม่ได้อธิบายอะไรเลย”