ความเป็นพระและการรักษาพระพุทธศาสนา : หน้า 51/84

ในความเป็นพระ ขอตายในวัดบ้านเก่าแห่งนี้ พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย) เจ้า อาวาสวัดพระธรรมกาย ท่านเป็นขวัญกำลังใจของ พระในถิ่นนี้อย่างมาก จะหาใครที่สละและมา ทุ่มเทอย่างนี้มันไม่ใช่ง่ายหรอก ในการที่ท่าน แสวงหาความร่วมมือร่วมใจจากชาวพุทธทั่วโลก แล้วมาช่วยสนับสนุนให้ความช่วยเหลือเป็นแรงกาย แรงใจให้พระสงฆ์ทุกเดือนมันไม่ธรรมดา ต้องขอ อนุโมทนาบุญกับท่านและคณะกัลยาณมิตรทั่วโลก ซึ่งพระท่านก็เป็นสมมุติสงฆ์ ยังมีความกลัวอยู่ แต่ที่อยู่ก็เพราะมีจิตสำนึกของความเป็นพระ ทั้งที่ ทุกวันมีคำขู่ บ้างก็ถูกทำร้าย ถูกยิง ถูกเผาวัด พระลูกวัดของอาตมาไม่ใช่คนถิ่นนี้เลยทั้ง ๕ รูป แต่มีจิตสำนึกว่า ตอนบ้านเมืองร่มเย็นเราอยู่ก็มี ความสุขสบายดี อยู่มา ๑๐ ปี ครั้นมีภัยจะหนี มันก็ไม่ใช่ลูกผู้ชาย และไม่ใช่พระที่ดีด้วย มีญาติโยม บอกให้กลับบ้าน อย่าทนเสี่ยงภัยเลย มันร้ายแรง ก็ถามญาติโยมกลับไปว่า ถ้ากลับไปแล้วไม่ตาย ก็จะกลับ อยู่ที่ไหนก็ตายทั้งนั้นแหละ มันเป็นของคู่ กับเราอยู่แล้ว ยามมีภัยเราหนี ยามสงบเรากลับมา แล้วจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ไม่อายชาวบ้านหรือ” นี่คือความในใจของพุทธบุตร บุตรแห่ง พระชินสีห์ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านเป็นพระแท้ ที่น่ายกย่อง งดงามประดุจดวงจันทร์ในยามค่ำคืน ซึ่งอยู่ท่ามกลางดวงดาวทั้งหลาย ท่านทำทุกอย่าง เพื่อรักษาพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นศาสนาที่ทำให้ สันติสุขบังเกิดขึ้นได้แก่โลกได้อย่างแท้จริง ให้คงอยู่ ในพื้นที่ซึ่งเป็นมรดกอันล้ำค่า ที่ปู่ย่า ตายายรักษา มายาวนาน พวกเราในฐานะพุทธบริษัท ๔ ก็ไม่ยอม ทอดทิ้ง แต่จะทำนุบำรุง ส่งเสริมให้พระสงฆ์ทุกรูป รักษาคำสอนของพระบรมศาสดาต่อไปให้ยาวนาน จนกว่าชีวิตจะหาไม่ "สู้โว้ย! จะสร้างแต่ดี เพื่อพิชิต ปัญหาและอุปสรรคทั้งมวล”