การเดินทางสู่การทำบุญและการเข้าใจธรรมะ : หน้า 53/84

คุณเรวดี ปาลวัฒน์วิไชย กรรมการบริหาร บริษัท เอ็ม พี โลจิสติกส์ (2002) จำกัด ไม่ได้สนใจวัดเลย.. แม้น้องสาวแท้ๆ ถึง ๒ คน เข้าวัดนี้อย่างเข้มข้น ซึ่งเขาก็ชวนเรามาวัด อยู่นานถึง ๕-๖ ปี แต่เราไม่มา.... น้องสาวสองคนได้เข้าวัดตั้งแต่สมัยเป็น นักศึกษาและได้พูดถึงวัด หลวงปู่ หลวงพ่อ และ คุณยายอาจารย์ ว่าท่านดีอย่างไร พูดจนรู้สึกว่า ทำไมน้องถึงได้ศรัทธาอะไรท่านมากขนาดนี้ และ ยังชวนเราให้ทำบุญ ให้มาวัด เราก็ร่วมบุญด้วย ทุกครั้ง แต่ตัวไม่ยอมมา เพราะไม่ได้รู้สึกศรัทธา อะไรวัดนี้เป็นพิเศษ และไม่เห็นความจำเป็นว่า ทำไมเราต้องเข้าวัดนี้ด้วย น้องทั้งสองก็ไม่เคยละ ความพยายามในการชวนเลย ปกติเราเป็นคนชอบ ได้ CO ทำบุญบ่อยแต่ทำเล็กๆ น้อยๆ ชอบอ่านหนังสือ ธรรมะ และเรื่องราวของพระอริยสงฆ์ จนเมื่ออายุ ปี เกิดความรู้สึกว่าเริ่มแก่แล้วนะจึงไป กราบพระบนบ้านอธิษฐานว่า “ลูกมีชีวิตอยู่มาจน บัดนี้ยังไม่ได้ศึกษาแก่นแท้พระธรรมคำสอนของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างแท้จริงเลย ขอให้ลูกได้ พบเส้นทางธรรมะที่ถูกต้อง อย่าให้ต้องเสียเวลา ค้นหาและขอให้ได้พบครูอาจารย์ที่ถูกต้องที่จะพา ลูกไปสู่แสงสว่างที่แท้จริงของชีวิตด้วยเทอญ” ในเวลา เดียวกันเป็นช่วงที่แม่ป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล ส น้องได้เอ่ยปากชวนให้ทำบุญถวายมหาสังฆทาน หมื่นวัดให้แม่ เราก็ยินดีทำเพราะอยากให้แม่ หายป่วย พอน้องเห็นเรายอมทำบุญให้แม่ จึงถือ โอกาสชวนทำบุญให้ตัวเราเองเพิ่มอีก ๓ หมื่นบาท เราปฏิเสธทันที โดยบอกว่าหากจะให้ทำ ต้องพา เราไปดูวัดของเธอก่อน ถ้าไปดูแล้วพอใจก็จะทำ หากไม่พอใจก็ไม่ทำ...!! ๓ ด้วยความเป็นคนช่างสังเกตและมาวัดเพื่อมาดู ก็เกิดคำถามขึ้นทันทีว่าวัดอะไรทำไมใหญ่โตขนาดนี้ แต่กลับสะอาด สงบ เป็นระเบียบ ผู้คนอ่อนน้อม พระสงฆ์มีศีลาจารวัตรที่งดงาม สิ่งก่อสร้างต่างๆ ไม่วิจิตรหรูหราฟุ่มเฟือย แต่เน้นความแข็งแกร่ง คงทนและเรียบง่ายเป็นหลัก ดูแล้วรู้สึกพอใจ จากนั้นก็บอกน้องสาวว่า ไหนพาไปหาคุณยายของ เธอหน่อย ที่เธอว่าศักดิ์สิทธิ์มาก ตอนนั้นคุณยาย เพิ่งละสังขารไปไม่นาน น้องสาวจึงพาไปกราบร่าง ท่านแทน พอได้เห็นรูปท่านเท่านั้น แววตาที่เด็ดเดี่ยว และมีเมตตาของท่าน ทำให้รู้สึกเหมือนถูกสะกด ให้สงบอย่างบอกไม่ถูก จึงได้กราบท่านว่าคุณแม่