ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒ คำ คือ สู้โว้ย! นร.เก่าๆ ที่มาวัดไม่ต่ำกว่า
๑๐ ปี
ธรรมะเราก็นั่ง บารมีเราก็สร้าง ทำอย่างนี้ไปพร้อมๆ
คงเข้าใจ เพราะผ่านเหตุการณ์อันเลวร้ายเหล่านั้น กัน ทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ดีด้วย บุญ! เราอาจจะ
มาแล้ว คงมีวิธีการรับมือ แต่นร.ใหม่อาจจะไม่เข้าใจ สูญเสียทุกอย่างไป แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่มี
แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครเอาไปได้ คือ
เพราะว่ามาสร้างบารมีในยุคที่วัดพ้นวิกฤตมาแล้ว ลมหายใจ และศูนย์กลางกาย (ถ้าเรายังไม่ตาย) มี
ไม่เป็นไรครับค่อยเรียนรู้ไป ใช้หลักของคุณครูไม่
๒ อย่างนี้ก็เพียงพอแล้วที่เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่
ใหญ่ที่ว่า งานมีเราก็ทำไป มีปัญหาก็แก้กันไป สดใสกว่าเดิม ดัง Case Study แด่เธอผู้ไม่แพ้
Case Study
แด่เธอผู้ไม่แพ้ (วันที่ ๒๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙)
กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่
ที่เคารพอย่างสูง
ลูกเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
เมื่อเดือนสิงหาคม ๒๕๕๘ โดยการแนะนำของพี่
พยาบาลท่านหนึ่งขณะทำการรักษาอยู่ในโรงพยาบาล
แห่งนั้น หลังจากนั้นลูกก็ติดตามดูช่อง DMC มา
ตลอด โดยเฉพาะช่วงฝันในฝันของคุณครูไม่ใหญ่
ลูกจะสนใจเป็นพิเศษ เพราะคำสอนของคุณครู
ไม่ใหญ่เป็นกำลังใจให้คนป่วยอย่างลูกได้คิดว่าจะมี
ชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร ลูกกราบขอความเมตตา
จากคุณครูไม่ใหญ่ฝันในฝันเรื่องของลูกด้วยเจ้าค่ะ
ลูกมาอาศัยอยู่ในครอบครัวปู่และย่าตั้งแต่ ถิ่นฐานบ่อยมาก เป็นอัมพาตที่ขาทั้ง ๒ ข้าง
อายุได้ ๑ เดือน โดยที่พ่อแม่ทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ
ไม่สะดวกในการเลี้ยงดูลูก ครอบครัวปู่และย่า
มีฐานะยากจนมาก ไม่มีแม้กระทั่งที่ดินเป็นของตัวเอง
ไม่สามารถเลี้ยงครอบครัวได้ อาทุกคนยากจนมี
อาชีพรับจ้างและทำงานก่อสร้าง ย่าไปทำบุญที่วัด
เป็นประจำและชอบช่วยเหลืองานในวัด เช่น ล้างจาน
จึงต้องไปอาศัยที่ดินของเพื่อนบ้านเพื่อปลูกบ้านอยู่ กวาดศาลา นอกจากนี้ย่ายังดูแลให้อาหารสุนัขและ
อาศัย ซึ่งในครอบครัวมีปู่ ย่า อา ตัวลูก และน้อง
ชายซึ่งเป็นลูกอา ถ้าเจ้าของที่ไม่อยากให้อยู่ก็จะมา
ไล่ที่ให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น ทั้งครอบครัวจึงต้องย้าย
แมวในวัด แล้วย่ายังนำอาหารที่เหลือมาเลี้ยงดู
คนในครอบครัวตั้งแต่ลูกยังเด็กอีกด้วย ซึ่งลูกและ
น้องชายที่เป็นลูกอา ต้องเดินไปช่วยหิ้วปิ่นโตและ