มโนปณิธานของมหาปูชนียาจารย์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 16/84

ท่านเป็นมหาปูชนียาจารย์ที่มีมโนปณิธานอัน จะปราบมารประหารกิเลสให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ สูงส่งและยิ่งใหญ่เพราะท่านมุ่งมั่นจะกอบกู้ธาตุธรรม และจะขอเข้านิพพานเป็นคนสุดท้าย นี่คือ นำพาสรรพสัตว์ทั้งหลายไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ซึ่งยัง มโนปณิธาน และความเสียสละที่ยิ่งใหญ่เกินกว่า ไม่มีใครเลยที่จะตั้งความปรารถนาอย่างนี้มาก่อน แม้กาลเวลาที่ผ่านมาจะมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มาบังเกิดขึ้น มาตรัสรู้ธรรม ค้นพบวิธีการหลุดพ้น จากวัฏสงสาร แล้วก็นำความรู้นี้มาถ่ายทอดแก่ สรรพสัตว์ผู้มีบุญทั้งหลายให้หลุดพ้นตามนับครั้ง ไม่ถ้วน กระทั่งดับขันธปรินิพพานไปแล้วมากกว่า เมล็ดทรายในท้องพระมหาสมุทรทั้งหลาย เข้าสู่ อายตนนิพพาน มีพระธรรมกายปรากฏนับอสงไขย พระองค์ไม่ถ้วนก็ตาม แต่กิเลสอาสวะ อวิชชา พญามารก็ยังคงเหลืออยู่ เพราะฉะนั้น พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านจึง มีมโนปณิธานแน่แน่ว ที่จะไปปราบถึงต้นแหล่ง กำเนิดของกิเลสอาสวะของพญามาร จะต้องไป ขจัดถึงที่สุดต้นสายให้หมดสิ้นไป ถ้ายังไปไม่ถึง ที่สุด ณ จุดตรงนั้น ท่านก็จะยังไม่เข้านิพพาน ณ ผู้ใดในโลก ดังนั้น บุคคลเช่นท่านจึงเป็นบุคคลที่ สำคัญที่สุด และหาได้ยากที่สุดในธาตุธรรม ด้วยเหตุอันควรที่เราพอจะเข้าใจท่านได้ใน ระดับหนึ่งนี้ จึงเป็นโอกาสแห่งบุญใหญ่ ที่เราจะ ได้มาช่วยกันสถาปนามหาวิหารพระมงคลเทพมุนี ณ แผ่นดินถิ่นกำเนิด ที่ก่อเกิดด้วยรูปกายเนื้อ ของท่าน เพื่อให้มนุษย์และเทวาได้สักการบูชา และให้ผู้มีบุญที่จะตามมา ได้ดำเนินรอยตาม ปฏิปทาการสร้างบารมีของพระเดชพระคุณท่าน ตลอดไป.. ด