พระเวสสันดรผู้มีเมตตาและการบริจาค : หน้า 7/132

พระสัพพัญญุตญาณ เพราะความเป็นทานอันยิ่งใหญ่ พระเวสสันดรจึงได้เป็นพระพุทธเจ้าผู้เลิศที่สุด เป็น ครูของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย” บริจาคตัวเองแทนลูกได้ไหม พระเจ้ามิลินท์สดับคำตอบแล้วก็ยังไม่หายสงสัย ตรัสถามต่อว่า “พระคุณเจ้า การที่พระโพธิสัตว์ได้ ให้บุตรสุดที่รักเพื่อไปเป็นทาสของชูชก เป็นสิ่งที่ ทำได้ยาก ข้าพเจ้าเลื่อมใสยิ่งนัก แต่อยากรู้ว่า พระเวสสันดรผู้มุ่งความสุข เหตุไรจึงทำทุกข์ให้แก่ ผู้อื่น ควรที่พระเวสสันดรบริจาคตนเองเป็นทานจะ ไม่ดีกว่าหรือ” พระเถระตอบด้วยปัญญาอันเฉียบแหลมว่า “ขอถวายพระพร เพราะท่านได้ทำสิ่งที่ทำได้ยาก จึงมี เสียงสรรเสริญทั่วหมื่นโลกธาตุ กิตติศัพท์นั้นแสดง ให้เห็นคุณของพระโพธิสัตว์ผู้มีสติปัญญา ผู้รู้แจ้ง เห็นแจ้งทั้งโลกนี้และโลกหน้า การบริจาคตนเองเป็น ทานไม่ใช่การกระทำของสัตบุรุษ คือ เมื่อเขาขอ สิ่งใดก็ควรให้สิ่งนั้น เมื่อชูชกขอบุตรธิดา ผู้เป็น ทานบดีย่อมต้องบริจาคตามที่ขอมา แต่ถ้าพราหมณ์ ขอตัวของพระเวสสันดร พระองค์ก็ต้องบริจาค พระองค์ยอมตนไปเป็นทาสอยู่แล้ว เพราะพระองค์ ได้บริจาคเลือด เนื้อ และชีวิตมานับชาติไม่ถ้วน คนอยากรวยเที่ยวแสวงหาทรัพย์ ออกเดินทางค้าขาย ตามหัวเมืองต่าง เพื่อให้ได้ทรัพย์ ฉันใด พระ เวสสันดรผู้ปรารถนาสัพพัญญุตญาณ ก็ทรงแสวงหา ด้วยการพระราชทานทรัพย์ บุตรภรรยา ตลอดถึง เลือด เนื้อ หัวใจ กระทั่งชีวิตของพระองค์ ฉันนั้น “ครั้นพระเวสสันดรพระราชทานลูกทั้งสองแล้ว ๆ ได้เสด็จเข้าไปในบรรณศาลา ด้วยความรักและห่วงหา อาทรอย่างสุดซึ้งถึงกับทรงกรรแสง ดวงหทัยได้ ร้อนผ่าวขึ้น ทรงปล่อยลมหายใจร้อน ๆ ออกมาทาง ปาก มีน้ำตาเจือโลหิตไหลนองอาบสองแก้ม ด้วย ความที่ทรงรักพระราชโอรสธิดาอย่างยิ่ง แต่ได้ทรง &