การบวชและการเติบโตทางจิตวิญญาณ : หน้า 44/132

คุณทำได้ หากคุณ...ได้ทำ การบวช คือ การพาชีวิตให้ก้าวไปบนเส้นทาง แห่งความดีอันบริสุทธิ์ แต่หลายคนอาจจะกังวลว่า การบวชเป็นเรื่องยุ่งยากทั้งด้วยการเตรียมตัวซักซ้อม ขั้นตอนพิธีการ การเตรียมจัดงานเลี้ยงสมโภชให้ สมฐานะทั้งการจัดสรรเวลาไม่ให้กระทบกับธุรกิจการ งาน และบางคนอาจเข้าใจว่าเป็นเรื่องของ “คนหนี โลก” แต่โดยแท้จริงแล้ว การบวชคือการปลด ปล่อยภารกิจ ปล่อยวางความกังวล มิใช่หนีโลก แต่เป็นการเตรียมพร้อมครั้งสำคัญ ที่จะเผชิญโลก อย่างองอาจมั่นใจ แม้จุดมุ่งหมายของการบวชคือ เพื่อปฏิบัติตนให้พ้นจากความทุกข์ และทำให้แจ้ง ซึ่งพระนิพพาน ดังที่ผู้บวชจะต้องกล่าวคำขอ บรรพชาอุปสมบทต่อหน้าพระอุปัชฌาย์ว่า “สัพพะ ทุกขะนิสสะระณะนิพพานะสัจฉิกะระณัตถายะ, อิมัง กาสาวัง คะเหตตะวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อนุกัมปัง อุปาทายะฯ” ก็ตาม แต่ถึงแม้หากทาง พ้นทุกข์จะยังไม่แจ้ง เราก็ยังสามารถที่จะแสวงบุญ สร้างบารมีให้ค่อย ๆ เพิ่มพูนมากขึ้นได้ หากใคร จะลองจินตนาการนึกถึงภาพที่ตนเองได้บวช และ นึกถึงภาพที่บิดามารดาหรือผู้มีพระคุณของตน กำลังหยิบกรรไกรมาตัดปอยผมบนศีรษะของเราผู้ที่ ท่านเคยเลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังนอนแบเบาะ ยังช่วยเหลือ ตัวเองไม่ได้เลย จะกินจะถ่ายหรือจะชำระร่างกาย ก็ต้องอาศัยท่านตลอด แต่บัดนี้เด็กคนนี้ของท่าน ตัวโตแล้ว และอาจจะโตกว่าท่านเสียอีก ท่านคงจะ ปลื้มปีติอย่างท่วมท้นล้นใจ ยิ่งเมื่อได้ถวายผ้าไตร เพื่อให้เราใช้ห่มกายครองเพศแห่งสมณะ พ่อแม่ ท่านคงจะพบกับความรู้สึกเป็นสุขและอิ่มเอิบที่สุด ในชีวิต เพราะภาพของเด็กชายตัวเล็กเมื่อหลายสิบ ปีที่แล้ว บัดนี้กลายเป็นพระภิกษุผู้สงบสง่างามยืน อยู่ตรงหน้า แม้มนุษย์และเทวดาก็ย่อมกราบไหว้ และสิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้ หากเรา....ได้ทำ