การเดินธุดงค์และการเผยแผ่พระพุทธศาสนา : หน้า 29/132

“ครั้นได้เหยียบย่างออกมาจากมหาวิหารหลวงปู่ และได้เห็นสาธุชนมารอต้อนรับ โปรยกลีบกุหลาบกันอย่างมากมาย ก็ยิ่งทำให้อาตมารู้สึกปลื้มใจ อาตมาจึงได้อธิษฐาน ลงไปในกลางใจว่า “นับตั้งแต่วินาทีนี้ กระผมขอฝากชีวิตนี้ไว้กับมหาปูชนียาจารย์ โดย ขอเอาชีวิตเป็นเดิมพัน “ในแต่ละวันของการเดินธุดงค์ ทุก ๆ ย่างก้าวของอาตมาเป็นย่างก้าวแห่งความ ปลื้ม ยิ่งก้าวไกล ใจก็ยิ่งปลื้ม ในใจของอาตมามีแต่เสียง “สาธุ สาธุ สาธุ” ดังกึกก้อง อยู่ตลอดเวลา เป็นความปลื้มที่ไม่มีวันลืมเลือนได้เลย การเดินธุดงค์ในครั้งนี้ ทำให้ อาตมารู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองที่ได้มาเป็นเนื้อนาบุญให้ญาติโยม เพราะตลอดการเดิน ธุดงค์ อาตมาเห็นบรรดาญาติโยมมารอคอยโปรยกลีบกุหลาบกันอย่างคับคั่ง ภาพนี้ ทำให้อาตมาเข้าใจถึงคุณค่าของความเป็นพระมากยิ่งขึ้น และตระหนักว่าพระพุทธศาสนา ยังคงอยู่ในใจของคนไทยทุกคน ซึ่งทำให้อาตมาเกิดความมั่นใจว่า พระพุทธศาสนา จะต้องดำรงอยู่คู่แผ่นดินไทยต่อไปอีกนานแสนนาน “การเดินธุดงค์ไปยังสถานที่สำคัญ ๆ ของหลวงปู่ ไม่ว่าจะเป็นโลตัสแลนด์ (สถานที่ เกิด) วัดสองพี่น้อง วัดโบสถ์บน วัดบางปลา วัดปากน้ำ จนกระทั่งกลับมายังวัดพระ ธรรมกาย ล้วนเป็นภาพที่ติดแน่นอยู่ในศูนย์กลางกายของอาตมาอย่างไม่มีวันลืมเลือน “การเดินธุดงค์ครั้งนี้ เป็นสิ่งที่สำคัญและมีค่าที่สุดในชีวิตของอาตมา เพราะเป็น การประกาศพระพุทธศาสนาในแผ่นดินไทย ทำให้อาตมามีความมั่นใจว่า ศาสนาพุทธ จะต้องคงอยู่คู่ประเทศไทยต่อไปแน่นอน เช่นเดียวกันกับตัวอาตมาที่จะขออยู่ช่วยงาน พระศาสนาตลอดไป พระธรรมทายาทนุชา นาคปุญโญ ๒๗