การสร้างบารมีและการทำมาหากิน : หน้า 48/131

แด่... สร้างบารมี ๒ ๔๘ ที่โยมพ่อสงสัยนั่นแหละ โยมพ่อรำพึงต่อไปว่า “ถ้าพูดกันถึงความ เพียรพยายามทำมาหากิน พ่อก็ทุ่มให้ทั้งตัว แต่มันก็ ไม่เห็นผล” ที่ท่านพูดเช่นนี้ก็เพราะเวลาเข้าหมู่เข้า คณะ คนโน้นคนนี้เขาคุยเรื่องฐานะการเงิน ความร่ำ รวย ท่านต้องเงียบ เพราะฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวย อะไร ถ้าพูดถึงยศถาบรรดาศักดิ์ เพื่อนที่ลอกการบ้าน โยมพ่อน่ะแหละ เขามีมงกุฎ มีดาวประดับบ่ากันเพียบ เลย แต่พ่อไม่มีสักดวง มีแต่ปากกาหมึกซึมด้ามยาว อะไรรู้ไหม? ก็ตอบไงล่ะ ด้ามยาวจริงๆ ขุดดินเข้า ไปเถอะ พักเดียวเหงื่อซึมแล้ว แต่ที่มีให้โยมพ่อพอจะชื่นใจสักหน่อย ก็เมื่อ คุยกันถึงเรื่องลูกๆ เพื่อนโยมพ่อที่เป็นนายพล นาย พัน พอพูดถึงลูกๆเขาเงียบ ที่เป็นเศรษฐีเมืองกาญจน บุรี เวลาคุยถึงลูกๆ เขาเงียบ ทำไมถึงเงียบ ก็เพราะ ว่าเขาเหล่านั้นต่างต้องเอาชีวิตไปทุ่มแลกกับยศถา บรรดาศักดิ์ เอาแรงกายแรงใจ เอาเวลาไปทุ่มกับ อาชีพ จนกระทั่งเป็นเศรษฐีขึ้นมาได้ เลยไม่มีเวลา ให้กับลูกๆ ของตัวเอง