ข้อความต้นฉบับในหน้า
อยู่วัดอย่างไรให้ก้าวหน้า
๑๒๕
เป็นที่ไป” คือถ้าตายตอนนั้น แน่นอนนรกย่อมเป็นที่
ไป ขนาดอยู่วัดยังปิดนรกไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น
ต้องมีงานงบที่ ๓ คือ ทำใจให้ใสควบคู่กันไปด้วย ซึ่ง
นอกจากจะช่วยป้องกันใจไม่ให้ขุ่นมัวได้ง่ายๆ แล้ว
ยังเป็นวิธีเดียวเท่านั้น ที่จะทำให้ใจสงบ หยุดนิ่ง
และเข้าถึงธรรมกายในตัวได้
ใครก็ตามแม้พยายามอบรมบ่มนิสัย ขัด
เกลาตัวเองมากมายเท่าไร ทุ่มเทชีวิตทำงานให้องค์กร
อย่าว่าแต่ตลอดร้อยปีเลย ต่อให้ร้อยชาติด้วย ถ้า
เขาไม่ฝึกสมาธิ เขาก็ไม่สามารถเข้าถึงธรรมกายได้
เพราะถึงอย่างไรๆ ใจของเขาก็จะไม่ยอมหยุด ไม่
ยอมสงบ
ต่อเมื่อไรเขาลงมือฝึกสมาธิแล้วนั่นแหละ
ใจจึงจะสงบ ใจจึงจะหยุด ใจจึงจะนิ่ง ใจจึงจะเข้าไป
ในศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ได้ ดูแต่พระเวสสันดร
สร้างบารมีครบครันแล้วทั้ง ๑๐ ทัศ แต่ยังไม่สามารถ
ทำใจให้หยุดนิ่งตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ท่านก็เลย
ไม่ถึงธรรมกาย ต้องมาเกิดใหม่เป็นเจ้าชายสิทธัตถะ
แล้วค้นหาศูนย์กลางกายอีก 5 ปี จึงหาศูนย์กลางกาย
เจอ จากนั้นจึงเข้าถึงธรรมกาย ตรัสรู้เป็นพระสัมมา